Ο Πειραιάς έχει Ιστορία που δεν πρέπει να ξεχαστεί!
Ο ΟΛΠ, έχει καταντήσει μάστιγα. Είναι ένα αδηφάγο θηρίο που επεκτείνεται κάθε μέρα και πιο πολύ. Έχει κατορθώσει να λυμαίνεται κάθε σπιθαμή γης που έχει πρόσβαση στη θάλασσα, όχι μόνο του Πειραιά αλλά και της Ευρύτερης περιφέρειάς του. Από το λιμάνι του ίδιου του Πειραιά, μέχρι το Πέραμα, έχει απλώσει τα πλοκάμια του και συντρίβει τα πάντα. Τώρα μάλιστα που βρίσκεται σε ανάπτυξη και η άλλη παμφάγος εταιρία, η ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ, που υποτίθεται ότι θα αξιοποιήσει το Πασαλιμάνι, τη Φρεαττύδα κλπ, τα πράγματα γίνονται ακόμα ποιο δύσκολα.
Για το Πασαλιμάνι τα γράφαμε τις προάλλες, η κατάσταση είναι τραγική, μέσα στο βυθό του μένει να σαπίζει και να καταστρέφεται, παραμελημένος και περιφρονημένος ο Ναύσταθμος της Αρχαίας Αθήνας, που χάρισε τόσες δόξες στην Ελλάδα. Καλά που βρέθηκαν και κάποιοι Δημοτικοί άρχοντες με φιλοπατρία και σώθηκαν τμήματα του Κονώνειου Τείχους, διαφορετικά κανείς δεν θα πίστευε ότι ο Πειραιάς είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ένδοξης Ελληνικής Ιστορίας.
Αν βέβαια προχωρήσουμε δυτικότερα από το κεντρικό λιμάνι του Πειραιά, θα αντικρίσουμε με δέος τα όμορφα υπολείμματα της Ηετιώνειας Πύλης, στην περιοχή της σημερινής Δραπετσώνας και πιο δυτικά ακόμα, στην περιοχή του Κερατσινίου θα συναντήσουμε το μικρό λιμανάκι του Αγίου Νικολάου που, στο ψήλωμα πάνω από αυτό, είχε στήσει τον ονομαστό Θρόνο του και το στρατόπεδό του ο περιβόητος Ξέρξης, ο Πέρσης Μονάρχης που, στα 480 πχ, θέλησε να υποτάξει την Ελλάδα. Από το σημείο αυτό, που σήμερα είναι κατοικημένο, έβλεπε ο Ξέρξης την Ναυμαχία της Σαλαμίνας και την καταστροφή του στόλου και των ονείρων του. Ήταν το τέλος ενός σχεδίου που λίγο έλειψε να κάνει την Ευρώπη κτήμα των βαρβάρων και να την διατηρήσει στο σκοτάδι.
Σημειώνουμε επίσης ότι από το σημείο αυτό, πιστεύουμε ότι έχουμε και το καλύτερο ηλιοβασίλεμα της Ελλάδας. Βλέπεις τις ακτίνες του ήλιου να στέλνουν τις τελευταίες ανταύγειές τους στα νερά των στενών της Σαλαμίνας και το χρώμα της θάλασσας να γίνεται τριανταφυλλί, ύστερα σκούρο βυσσινί ανακατεμένο με βαθύ μπλέ και στο τέλος απαλό μολυβί με ασημένιες λάμψεις, που σε ξετρελαίνουν.
Τι να θαυμάσεις και τι να πρωτοπείς γι’ αυτόν τον όμορφο και τόσο ξεχασμένο Πειραιά που όλοι αγαπάμε! Και ο ΟΛΠ, ο κάθε ΟΛΠ, ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ, ή όπως αλλιώς λέγεται ο κάθε καρχαρίας επιζητεί να τον αφανίσει, και ας υποτίθεται πως θέλει την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, της περιουσίας όλων μας. Όλες αυτές οι εταιρίες δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να καταστρέφουν, να καταστρέφουν και να ξανακαταστρέφουν. Κάθε μέρα και πιο πολύ, οι διάφοροι αυτοί σωτήρες, μας αποκλείουν τις προσβάσεις προς την πηγή της δόξας μας, δηλαδή την θάλασσα. Αξιοπρόσεκτη είναι και η καταστροφή του μικρού όρμου του Ηρακλέους, εκεί στη γωνιά του Κερατσινίου, κοντά στα σύνορά του με το Πέραμα. Ότι δεν κατόρθωσε να αφανίσει ο χρόνος το κατάφεραν οι άνθρωποι και μπάζωσαν τον μικρό ορμίσκο.
Μα αλήθεια, τι επιζητούμε τέλος πάντων; Θέλουμε να μείνει κάτι από την Ιστορία μας ή βαλθήκαμε να βγάλουμε μόνοι μας τα μάτια μας; Και να σκεφτεί κανείς ότι ακόμα δεν μιλήσαμε για την καταστροφή της Ψυτάλλειας, μια Ιστορικής νήσου με χιλιάδες χρόνια ένδοξη παρουσία, που έχει μετατραπεί σε έναν απέραντο βόθρο!
Όμως το Πασαλιμάνι υπάρχει, η Ηετιώνεια Πύλη υπάρχει, η τοποθεσία του θρόνου του Ξέρξη υπάρχει, ο Όρμος του Ηρακλέους υπάρχει, ας φροντίσουμε να τα αναδείξουμε όσο μπορούμε και δεν θα χάσουμε.
Σημείωση: Το άρθρο γράφτηκε το 2004, αλλά είναι πάνα επίκαιρο.