Κάραλη – Παπαδοπούλου..Ακριβή

25 χρόνια απουσία

 

Επεράσαν τόσα χρόνια

κι άλλα τόσα να περάσουν

όμως τα δικά μου χέρια

δεν θα σε ξαναγκαλιάσουν.

 

Εφαντάστηκα πως ήσουν

τώρα δα εδώ κοντά μου

πως σε είδανε τα μάτια

και τα ακροδάχτυλά μου.

 

Πως καθόμαστε οι δυό μας

σ’ είδα να χαμογελάς

ένοιωσα την ζεστασιά σου

αλλά έφυγες με μιας.

 

Πάλι όμως θα ξανάρθεις

τώχω συνηθίσει αυτό

να ’ρχεσαι και να μου φεύγεις

έτσι τσακ! Στο λεπτό.

 

Μια να είσαι με την μάνα

και την άλλη κάπου αλλού.

Τι να κάνω όμως η δόλια;

ρυθμίστηκαν προ πολλού!

 

Έτσι θέλησε το σύμπαν

και κανόνισε για μας

νοερά και με την σκέψη

να περνάς κι απ’ την μαμά.

 

Ακριβή Κάραλη – Παπαδοπούλου