Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΤΑΣ
Μέσα στην φθινοπωρινή δροσιά του Σεπτεμβρίου, απολαμβάνομεν «συν πάσι τοις Αγίοις» και την ουράνιαν δροσιά του Παραδείσου. Οι βίοι των είναι ζωντανή μαρτυρία, για το Ευαγγέλιον του Σωτήρα, ως νέα ζωή, γεμάτη χάριν.
Οι Άγιοι της Ορθοδοξίας αποδέχθησαν με ενθουσιασμόν το θέλημα και την εντολήν του Χριστού, να γίνουν Φως του κόσμου και να το μεταλαμπαδεύσουν σε όλην την Οικουμένην. Η ζωή του Χριστού παρατείνεται και επαναλαμβάνεται δια μέσου των Αγίων, σε όλους τους αιώνας και γίνεται σύμβολο, για όλους τους πιστούς.
Ο Κύριος εσταυρώθην, ανεστήθην, ανελήφθην, ζει αιώνια και θαυματουργεί, δια μέσου των Αγίων Μαρτύρων.
Κατά τον Άγιον Ιουστίνον Πόποβιτς, πριν από την έλευσιν του Σωτήρα Χριστού, εις τον επίγειον κόσμον μας, οι άνθρωποι γνώριζαν, μόνον τον θάνατον. Με την έλευσιν του Θεανθρώπου, εφανερώθη «η αιώνιος εν Χριστώ ζωή», η μόνη αληθινή, την οποίαν πρέπει να ακολουθήσομε, Ο Κύριος είπεν: «Ο πιστεύων εις Εμέ, έχει ζωήν αιώνιον». Αυτήν την ζωήν ακολούθησαν οι μάρτυρες του Χριστιανισμού.
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο μέγιστος φωστήρας της Εκκλησίας λέγει: «Ας είσαι ευλογημένος και δοξασμένος εις τους αιώνας, Κύριε ημών Ιησού Χριστέ. Ο μαρτυρήσας, επί Ποντίου Πιλάτου, την καλή ομολογίαν, (α΄Τιμ.στ΄) και διά τούτο έγινε αληθώς πρωταθλητής, πάντων των αθλητών. Και ανεδείχθησαν νέοι μάρτυρες και εις τους ύστερους καιρούς. Αυτοί ανατέλλουν, λάμπουν, εις τον νοητόν της Εκκλησίας στερέωμα, με τας ακτίνας του μαρτυρίου Τους και των θαυμάτων Τους.
Προορισμός του ανθρώπου είναι να φθάσει στην θέωσιν. Γι΄ αυτό τον λόγον, κάθε άνθρωπος πρέπει να αναπέμπει ευχαριστήριον δοξολογίαν προς τον Θεόν, όταν βλέπει, κάτω από τον σκληρόν ζυγόν, τόσους αθλητάς.
Στην Εκκλησία ψάλλομεν: «Εις Άγιος, εις Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός». Ο Χριστός επί γης διεκήρυξεν «Άγιοι γίνεσθε, ότι Εγώ άγιος ειμί». Η Εκκλησία μας ακαταπαύστως μας αγιάζει, διότι με τον τρόπον αυτόν, σωζόμαστε, λυτρωνόμαστε, αναπαυόμαστε και με την βάπτισίν μας, ανήκουμε όλοι στο σώμα του Χριστού.
Στις 15 Σεπτεμβρίου, εορτάζει η Εκκλησία μας, έναν ένδοξον, μεγαλομάρτυρα του Χριστού, τον Άγιον Νικήτα, τον Γότθον, ο οποίος έζησε στα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου. Τέκνον περιφανούς οικογενείας, με έμφυτη ευγένεια, επηρεάσθην από την πνευματικήν ωραιότητα της Χριστιανικής πίστεως. Εδιδάχθην τις αλήθειες του Χριστιανισμού, από τον Αρχιεπίσκοπον Θεόφιλον, βαθύς λάτρης της «εν Χριστώ ζωής» και του υπενθύμιζε πάντα τα λόγια του Αποστόλου Παύλου (Β΄ προς Τιμόθεον γ΄14-15), Να μένεις ακλόνητος σε όσα έμαθες για τον Χριστόν. Να γνωρίζεις ότι οι Γραφές, θα σου δώσουν την αληθινήν πίστιν. Έχουν γραφεί με τον φωτισμόν του Αγίου Πνεύματος. Η πίστις Του, τον οδήγησεν στην θυσίαν και προσετέθην στο πλήθος των μαρτύρων.
Όλοι οι Μάρτυρες, για να φυλάξουν την ελευθερίαν της Χριστιανικής ημών πίστεως, κατεφρόνησαν πλούτον, δόξαν, ηδονάς και κάθε άλλην σωματικήν απόλαυσιν και παρέδωσαν προθύμως τον εαυτόν τους, στον θάνατον, με τον πόθον των ουρανίων αγαθών. Έτρεχαν στον θάνατον, ωσάν τα πρόβατα εις την σφαγήν. Με τα μάτια της ψυχής τους έβλεπαν τα μαρτύρια ως ξεφαντώματα, τις φυλακές ως παλάτια, τα δεσμά, ως χρυσά δακτυλίδια και τον θάνατον, ως αιώνιον ζωήν. Όλα αυτά έγιναν, για να είναι παράδειγμα Χριστιανικής ζωής.
Όταν ο ηγεμόνας Αθανάριχος έμαθε ότι ο Άγιος Νικήτας ήτο Χριστιανός, τον συνέλαβε και τον υπέβαλλε σε φρικτά βασανιστήρια. Έμενε όμως αμετακίνητος στα λόγια του Χριστού. Ο ηγεμόνας αξαγριώθην και διέταξε να Τον ρίξουν στην φωτιά, όπου βρήκε τραγικόν θάνατον. Ευτυχώς ένας ευσεβής Χριστιανός πήρε την άλλην ημέρα τα οστά Του και τα ενταφίασε.
Σύμφωνα με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, εις τους Ορθόδοξους Χριστιανούς εδόθη χάρισμα, όχι μόνον να πιστεύομεν εις τον Χριστόν, αλλά να πάσχομεν και για τον Χριστόν.
Αγαπητοί μου Αναγνώστες, Ας ψάλλομεν, με απλά λόγια και ταπεινά το Απολυτίκιον του Αγίου: «Νίκησες την πλάνη και των εχθρών την παράταξιν, ερρίφθης εις το πυρ και έλαβες άφθαρτον βραβείον. Ικέτευε τον Θεόν δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος».
Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΘ΄ ΗΜΩΝ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Mαρία Τσακανίκα