Το παραμυθάκι της Φωνής…Πρώτη μέρα στο σχολείο

Σήμερα σε κάποιο παιδάκι που μας κοιτάζει κατάματα αντί να λέμε ”θέλεις βοήθεια”; Μπορούμε να του πούμε με τρυφερότητα ”είμαι εδώ για να σε βοηθήσω”.

Κι αν κάποιο παιδάκι κλαίει ας μην του πούμε ”σταμάτα να κλαις” αλλά να πούμε ΄΄δεν πειράζει εάν θέλεις να κλάψεις! Γι αυτό είμαι εδώ! Για αυτά τα όμορφα ματάκια σου”.

Κι αν το παιδί συνεχίζει να μας κοιτάζει, αντί να του πούμε ”έχεις κάποια ερώτηση΄΄; ας του πούμε ΄΄τι ερώτηση έχεις”;

Πρώτη μέρα είναι σήμερα! Πόσο διαφορετική!

Ένα κρικάκι αγάπης ξεκινά που πάνω του θα μπουν τόσα πολλά ακόμα! Να είναι γερό να βαστάξει τα υπόλοιπα κρικάκια!

Κι επειδή σας μιλάω πολλές φορές για το χωριό μας τη Μουσουνίτσα Φωκίδος θα σας πω και τα χθεσινά ΄΄κρικάκια΄΄ της φύσης.

Λοιπόν μερικές κίσσες ήρθαν στη μηλιά μας δάγκωναν λίγο μήλο και κατ ευθείαν το πήγαιναν πιο κάτω και το έτρωγαν πάνω σένα άλλο δέντρο. Πήγα μέχρι εκεί και πρόσεξα πως εάν το ΄΄δαγκωμένο΄΄ μήλο έπεφτε κάτω τα πουλιά πετούσαν πάλι στη μηλιά κι έπαιρναν νέο μήλο. Μετά από λίγη ώρα είδα με τα ίδια μου τα πράσινα τα μάτια τα πρόβατα του κυρίου Τάκη να ΄΄λοξοδρομούν΄΄ της πορείας τους και να πηγαίνουν στα πεσμένα μήλα.

Τι να πω! Πόσα τελικά ΄΄κρικάκια” αυτή η φύση!

Πρώτη σχολική μέρα σήμερα κι είμαι συγκινημένη γιατί πάει και το τρίτο μου εγγονάκι ο Στέλιος στο ΄΄σχολείο΄΄ του!

Κρικάκια κι εμείς για όλους! Όλα τα καλά και τα όμορφα!

Ζωή Μπούζα