Ψυχανεμίσματα…Αυτοσεβασμός και αξιοπρέπεια
Όσο μεγαλώνεις ανέχεσαι λιγότερα και σταμάτησες να σε πουλάς φτηνά. Αυτοσεβασμός κι αξιοπρέπεια αυτό λέγεται, κι ας το βαφτίζουν κάποιοι εγωισμό. ”Ανήκουμε εκεί που μπορούμε να εκφραζόμαστε ελεύθερα, εκεί που κατανοούν το χιούμορ και την τρέλα μας. Εκεί που δεν γινόμαστε παρεξηγήσιμοι και μπορούμε να δείξουμε την πιο τρελή πλευρά του εαυτού μας, με την καλή έννοια, χωρίς να μας κοιτούν περίεργα.” Οι άνθρωποι ως επί το πλείστον, δυσκολεύονται να πουν τον καλό το λόγο… ειδικά οι πιο ”κοντινοί” μας. Λίγοι πλησιάζουν κάτι που αξίζει, όχι απαραίτητα γιατί δεν το αναγνωρίζουν ή δεν το εκτιμούν. Πιθανόν δεν νιώθουν πως έχουν τα κότσια να σταθούν δίπλα του, να το διαχειριστούν…. κι έτσι προτιμούν τη μετριότητα και κάτω για να νιώθουν ασφαλείς! Και να θυμάστε πως: οι άνθρωποι δε σε θυμούνται, ούτε σε νοιάζονται όταν είσαι μόνος ή χρειάζεσαι κάτι… σε θυμούνται μόνο όταν είναι μόνοι αυτοί και / ή χρειάζονται κάτι!
Έχει εκλείψει το πραγματικό ανθρώπινο ενδιαφέρον, κλεινόμαστε στο καβούκι μας και χανόμαστε πίσω από ένα πληκτρολόγιο που ναι μεν είναι ένας τρόπος επικοινωνίας, όχι όμως ο μόνος τρόπος και φυσικά δεν αναπληρώνει την καθαυτό ανθρώπινη επαφή. Είναι φορές που μπερδεύουμε την αγάπη, τον έρωτα, τη φιλία, με τη συνήθεια ή και με τις εκάστοτε ανάγκες μας. Νομίζουμε… κι έτσι καταλήγουμε να ζούμε στο ”δήθεν” και στο ”περίπου” Μια ζωή μέσα στην υποκρισία και το ψέμα. Με αποδέκτη και τον εαυτό μας φυσικά που δεν τον αφήσαμε ποτέ να φανεί και να ζήσει αυτό που θέλει και όπως το θέλει. Κολλάμε στην απόφαση, να τον δεχθούμε όπως είναι, να τον αφήσουμε να εκφραστεί ελεύθερα και να ζήσει όπως θέλει!
Ο μόνος που δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ είναι ο εαυτός σου, αρκεί να μην τον έχεις εγκαταλείψει εσύ! Αν δεν καταφέρεις να νιώθεις ευτυχισμένος ως μόνος, ούτε με παρέα θα το καταφέρεις. Είναι φορές που συνειδητοποιείς πόσο τυχερός είσαι μέσα στην ατυχία σου… κι αυτό μετριάζει ή μάλλον εξουδετερώνει τη γεύση της ατυχίας. Τα πράγματα πρέπει να τα παίρνουμε όπως έρχονται και να τους δίνουμε τη σημασία που τους αρμόζει, συνήθως υπερβάλλουμε! Η αντιμετώπιση του κάθε προβλήματος είναι το παν και εκεί έγκειται η διαφορά από ανθρώπου σε άνθρωπο. Ομοίως και η απόφαση είναι δύσκολη μέχρι να φθάσεις στην πόρτα και να γυρίσεις το πόμολο. Από κει κει μετά ανοίγει ο δρόμος. Η επιλογή δική μας.
Δεν μας κοροϊδεύει, ούτε μας εκμεταλλεύεται κάποιος αν δεν το επιτρέψουμε οι ίδιοι. Συνήθως δεν το αντιλαμβανόμαστε, όμως κάτι κάνουμε λάθος, κάπου αφήνουμε χαραμάδες. Κάποτε γύριζαν την πλάτη στον ψεύτη, τον κλέφτη, τον απατεώνα, τον ανήθικο. Ήταν δακτυλοδεικτούμενος και του έκλειναν την πόρτα, του γύριζαν την πλάτη, τον απομόνωναν! Σήμερα τρώμε και πίνουμε παρέα με όλους αυτούς, τους βάζουμε στο σπίτι, στην παρέα, τους παρέχουμε θέαση, τους στηρίζουμε!
Τα τελευταία χρόνια έχουμε υποκύψει σε πολλές πλάνες και παραπλανήσεις, έχουμε υποταχθεί άνευ όρων σε μεγάλα λόγια και τρόμο διάσπαρτο που σκορπίζουν τα ΜΜΕ, αν και θα έπρεπε να λέγονται ΜΜΑ (μέσα μαζικής αποβλάκωσης). Αφήσαμε κάπως τον ιό και τα εμβόλια και πέσαμε στον τρόμο για την ενέργεια και τις συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία. Προ πανδημίας είχαμε τις τρομοκρατικές ενέργειες που όλως περιέργως η πανδημία τις περιόρισε αν όχι τις εξαφάνισε. Πολλά που θα έπρεπε να ερεθίζουν το μυαλό για σκέψεις διάφορες, τα περνάμε αδιάφορα μη δίνοντας καμιά προσοχή και σημασία. Καταπίνουμε τη μπουκιά μασημένη όπως μας τη δίνουν και λέμε κι ευχαριστώ! Ειδικά σε αυτά τα 2 τελευταία χρόνια της πανδημίας, το θέμα ήταν η υποταγή κατά πρώτον και μετά το υποτιθέμενο ενδιαφέρον για την υγεία των πολιτών!
Αν τους ενδιέφερε η υγεία (ψυχική και σωματική) του πολίτη και η ζωή του, ούτε το βιοτικό του επίπεδο θα είχαν κατεβάσει, δεν θα του είχαν φορτώσει τόσα βάρη, θα είχαν φροντίσει καλύτερη περίθαλψη κ.ά. πολλά! Αν αυτό δεν είμαστε σε θέση να το δούμε, να το σκεφθούμε, είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Άσε πια αυτή η καραμέλα του προστίμου! Τώρα πριν καν βρουν επαρκή αριθμό γιατρών για να καλύψει το μέτρο του προσωπικού γιατρού για όλους, έχουν προλάβει να ανακοινώσουν πρόστιμα για όποιον δεν κάνει εγγραφή μέχρι τον Οκτώβριο. Να υποθέσω πως το θέμα είναι εισπρακτικό ή μέσα στα πλαίσια της ”αυστηρής πολιτικής χειραγώγησης και υποταγής”; Γιατί λογική δεν έχει.
Νίκη Άννα Παπουλάκου.