Αλυφαντής Ανδρέας

Θέλω να πιω να ζαλιστώ

Θέλω να πιω να ζαλιστώ κι απ’ το πολύ μεθύσι,

να ’ρθω εξ’ απ’ την πόρτα σου, κανείς να μην τολμήσει.

Μόνο εσύ να κατεβείς, γυναίκα της ζωής μου,

να είσαι έτοιμη να ’ρθεις να ζήσεις πια μαζί μου.

Κι όταν τα πίνουμε μαζί, παρέα θα γελάμε,

πίκρες και αναστεναγμούς έξω θα τους πετάμε.

Τότε να δεις τι όμορφα και ζόρικα θα είναι,

θα σ’ αγαπώ, θα μ’ αγαπάς και τέλεια θα ζούμε.

Ανδρέας Αλυφαντής

Από την ποιητική συλλογή

«Στις στράτες που περπάτησα»