Σταθοπούλου Ελένη

Κατάθλιψη

 

Σέρνεται αθόρυβα και ύπουλα

Σφίγγοντας την ψυχή

Με ατσαλένια μέγγενη

Και καλπάζοντας γλυκερά

Σ’ ερεβώδη σήραγγα

Κυκλώνει την ύπαρξη

Και τραβά την αγχόνη!

 

Καθώς ο νους βυθίζεται

Σε δυσοσμία αυτολύπησης

Και ηδονή θλίψης

Τίποτα δεν έχει νόημα

Δεν ξέρεις τι θα κάνεις

Και προς τα πού θα πας

Δεν έχεις πίσττη

Αγνοείς τη χαρά

Είσαι ένα μηδενικό

Με στριφτογυριστούς λαβύρινθους

Μόρια που σταλάζουν

Πόνο αδιαλείπτως

Άχθος αρούρης!

 

Θα ’θελα

Να μαζέψω τις στάλες

Σε στάμνες της Μαλάμως

Ή σε ληκύθους αρχαίων τάφων

Και να τις απλώσω

Στη διαύγεια της χαραυγής

Πάνω στο πέπλο της Ηούς

Για να δεις πενακάθαρα

Την Αχίλλειο πτέρνα!

 

Ελένη Σταθοπούλου

Από την ποιητική συλλογή

«Αλήτης φλοίσβος»

Εκδόσεις Φωνής Πειραιωτών