Βογιατζής. Αλεξ. Γεώρ

 Πού είσαι Δραπετσώνα

Πού είσαι Δραπετσώνα μου παλιά

πουʼ χες καμάρι τη φτωχολογιά

τα σπιτικά τα νοικοκυρεμένα

με τα χαμόγελα σʼ όλους δοσμένα.

Πού είναι οι αυλές των λουλουδιών

οι γειτονιές ανθρώπων φιλικών

κι οι παρέες μέσα στα καφενεία,

ένας φτωχόκοσμος με μεγαλεία.

Πού είσαι Δραπετσώνα λεβεντιά

με τα ρεμπέτικα και λαϊκά

με τις αλάνες και το παιδομάνι

και βόλτες με βαρκάδα στο λιμάνι.

Πού είνʼ ο παιδικός ρομαντισμός

κι ο καταγάλανός μας ουρανός

μʼ όνειρα γλυκά για τη βιοπάλη

τραγουδώντας τις νύχτες στʼ ακρογιάλι.

Χάθηκʼ η αίγλη παλιών εποχών,

τρυφερές στιγμές γίναν παρελθόν.

Δίχως παράδοση και γοητεία

μόνη μου συντροφιά η νοσταλγία.

Γεώρ. Αλεξ. Βογιατζής

Από την ποιητική συλλογή

« Ανθισμένες κερασιές »