Για τον Παναγιώτη Γεννηματά, ρε γαμώτο!
Με τον αλησμονητο Παναγιώτη Γεννηματά, βέρο Πειραιώτη, που έφυγε ξαφνικά από τη ζωή πριν λίγες μέρες, ήμασταν φίλοι από παιδιά.
Ο θείος μου (αδελφός της μητέρας μου) Βασίλειος Πατσουράκος, ήταν νομικός σύμβουλος του πατέρα του Παναγιώτη, ο οποίος υπήρξε εκ των πρώτων προέδρων του ΟΛΠ.
Ο Παναγιώτης ήταν ένας τύπος που διάβαζε (και μάθαινε) τα πάντα και “παραβγαίναμε” για το ποιός έχει διαβάσει τα περισσότερα!
Όποτε ανταμώναμε, τσακωνόμασταν, καθώς ανταλάσσαμε “εξυπνάδες” και “καρφώματα”!
Οι περισσότεροι γνωρίζουν τον Γεννηματά ως αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων. Όμως δεν ήταν οικονομολόγος! Είχε σπουδάσει Ιστορία της Τέχνης και Νομικά και ήταν λάτρης της όπερας, της οπερέττας και της Μιρέιγ Ματιέ! Καλοφαγάς, “εστέτ” και “βαρύς”.
Εκείνο που λίγοι, όμως, γνωρίζουν, είναι ότι το λιμάνι του Πειραιά, ο ΟΛΠ, δεν θα ήταν σήμερα αυτό που είναι, αν δεν υπήρχε ο Παναγιώτης Γεννηματάς!
Το 1993, ο οικονομολόγος Σπύρος Στάλιας, τότε διευθύνων σύμβουλος του ΟΛΠ (με πρόεδρο τον αείμνηστο Γιώργο Πρασιανάκη) καταλάβαινε ότι ο αν ΟΛΠ δεν άλλαζε, θα φυλλοροούσε. Λεφτά, όμως, δεν υπήρχαν. Η ”Εθνική” δεν είχε όσα χρειαζόταν ο ΟΛΠ για να φτιάξει το ΣΕΜΠΟ και ο Στάλιας πήγε στον Γεννηματά.
“Ναι, ρε Σπύρο! Να το φτιάξουμε! Το χρωστάμε στον Πειραιά, το χρωστάω και στον πατέρα μου!” του λέει και αρχίζει η τρεχάλα! Ο Στάλιας τρέχει στον Γιώργο Κατσιφάρα, εκείνος συμφωνεί απολύτως και ο διευθύνων σπεύδει στον Γιάννο Παπαντωνίου (υπουργός Οικονομικών), ο οποίος λέει το “ναι” και το Ελληνικό Δημόσιο εγγυάται τη χρηματοδότηση που θα ελάμβανε ο ΟΛΠ από την Ε.Τ.Επ!
Μάλιστα, το σχετικό έγγραφο το παρέδωσε στον Στάλια ο τότε σύμβουλος του Γ. Παπαντωνίου Γιάννης Στουρνάρας!
Και αμέσως ο Γεννηματάς, ανοίγει το πουγκί της Ε.Τ.Επ και ο Πειραιάς “προλαβαίνει” την Μάλτα, που είχε επίσης ζητήσει χρηματοδότηση από τον Γεννηματά αλλά κι εκείνος (υποθέτω και πλέον δεν μπορεί να με διαψεύσει) “έβαλε το χεράκι του” στην όποια καθυστέρηση στην απόφαση για χρηματοδότηση των Μαλτέζων!
Γκρεμίστηκαν οι παλιές Αποθήκες, έφυγαν τα άχρηστα κτίρια, “άνοιξε” το κεντρικό λιμάνι και, σε χρόνο ρεκόρ γεννήθηκε το ΣΕΜΠΟ, με το κτίριο διοίκησής του και με τέσσερις γερανογέφυρες και μια σειρά από άλλα τροχοφόρα και μηχανήματα πληρωμένα!
Το χρήμα ερχόταν “ζεστό”, οι εργολάβοι πληρώνονταν στην ώρα τους και όλοι ήταν ευχαριστημένοι! Και πάνω στον οργασμό της δημιουργίας, ο Κατσιφάρας, ο Στάλιας και ο αξέχαστος ναύαρχος Περικλής Κατσίνας, λύνουν και το θέμα της μεταστέγασης του Υπουργείου Ναυτιλίας!
“Ποιά αποθήκη θα μας δώσεις, ρε Σπύρο, για να φτιάξουμε υπουργείο μέσα στο λιμάνι;”.
Και κατεβαίνουν όλοι στην Ακτή Βασιλειάδη και ο Κατσιφάρας επιλέγει το “κομμάτι” που του άρεσε! Έτσι έγιναν τα πράγματα και σας τα λέω “από πρώτο χέρι” καθ’ ότι με τον Κατσιφάρα υπήρξαμε φίλοι αδελφικοί και τα μεσημέρια, όποτε ήθελε να ξεκουραστεί και δεν προλάβαινε να ανέβει στην Αθήνα, ερχόταν κι “έπαιρνε έναν υπνάκο” στο σπίτι μου, στη λεωφόρο Χατζηκυριακού 40, με ένα άσπρο “Τογιότα”, που οδηγούσε ένας έμπιστός του αξιωματικός του Λιμενικού. Χωρίς Γεννηματά, λοιπόν, δεν θα είχαμε ΣΕΜΠΟ και χωρίς Κατσιφάρα δεν θα άλλαζε στέγη το υπουργείο! Όπως ακριβώς σας το γράφω!
Δημήτρης Καπράνος