Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΔΙΑΦΟΡΑΕΙΔΗΣΕΙΣ

Συγχαρητήρια Νίκη 1ο βραβείο ποίησης

κοντέα 1Η νεαρά Πειραιώτισσα, Νίκη Κοντέα, έλαβε το πρώτο Βραβείο Ποίησης, με το ποίημά της «Της άνοιξης η Ειρήνη», σε διαγωνισμό που διοργάνωσε ο Δήμος Αγίας Βαρβάρας με τον τίτλο: «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την Ειρήνη και το Δίκιο», εμπνευσμένο από τον στίχο του μεγάλου μας Ποιητή Τάσου Λειβαδίτη.

Τα βραβεία του διαγωνισμού απονεμήθηκαν την Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου στον Δημοτικό Θερινό Κινηματογράφο ΠΑΝΘΕΟΝ του Δήμου Αγίας Βαρβάρας, από τον Δήμαρχο κ. Λάμπρο Μίχο, την Αντιδήμαρχο κ. Αλέκα Φέγγη, την Κριτική Επιτροπή και τα στελέχη του πνευματικού κέντρου του Δήμου.

Θερμά συγχαρητήριακοντέα 2 στη Νίκη, που γνωρίζει να γράφει στίχους με νόημα, έμπνευση, καλό στήσιμο και μεγάλη επιδεξιότητα.

Η Νίκη Κοντέα, παράλληλα είναι και από τις φετινές επιτυχούσες στις Πανελλήνιες για τα ΑΕΙ, και επίσης αριστούχος μαθήτρια πιάνου του ΠΡΟΤΥΠΟΥ ΠΕΙΡΑΪΚΟΥ ΩΔΕΙΟΥ ΕΥΥΜΝΙΑ και διαθέτει χαρακτήρα και ήθος ανθρώπου πολύ καλλιεργημένου και σωστά τοποθετημένου στην Κοινωνία, με μεγάλη ωριμότητα.

Ευχόμαστε καλές σπουδές και να συνεχίσει να γράφει και να μας δίνει τους όμορφους στίχους της. Το αξίζει.

«Της άνοιξης η Ειρήνη»

Πώς θα βρω, άνθρωποι, την Ειρήνη εντός μου;

Πείτε μου, πότε; Πού; Πώς;

Μη μου δείξετε πάλι αυτή την ειρήνη,

που ξεχειμωνιάζει κάτω από το θολό πέπλο της πόλης

και στραγγίζει ρανίδα- ρανίδα το ζείδωρο φως!

Όχι!

Δεν μιλάω για αυτήν!

Εγώ μιλώ για της άνοιξης την Ειρήνη,

που τιτιβίζει και μου παίρνει τα αυτιά,

που σκάει αβίαστα στα βράχια σαν κύμα

και πλημμυρίζει με νεροστάλες το στέρφο μου κορμί.

Αυτή την Ειρήνη!

Που ανεμοδέρνει τα υγρά μου μαλλιά

και με σκορπά σαν τα πέταλα της πικραλίδας στα πέρατα των οριζόντων.

Δεν θέλω να ανοίξω, άνθρωποι, τα μάτια μου ξανά

και να αντικρίσω τη γυάλινη φυλακή μου.

Το αστικό πεδίο βολής που με σφυροκοπά ανελέητα με ριπές οδύνης!

Δε θέλω!

Οι Σειρήνες των αντοχών μου με ξεκουφαίνουν!

Κατεδαφίζομαι! Σωριάζομαι! Εκπνέω!

Δεν ειρηνεύω πια με τίποτε σε αυτή τη γρανιτένια κόλαση!

Κι όμως

κάτι μέσα μου πυρώνει τα σωθικά μου

θεριεύει και ξεσπαθώνει

και δεν με αφήνει λεπτό να καμφθώ, να λυγίσω, να ηττηθώ.

Είναι ετούτη η φλόγα στην ψυχή μου, που τρεμοπαίζει ακόμα.

Η φλόγα της δροσιάς, η μνήμη της φρεσκάδας, της φύσης η ευωδιά.

Άνθρωποι, σας παρακαλώ, μην αφήσετε τη φλόγα αυτή να σβήσει!

Δεύτερος Προμηθέας δεν πρόκειται να σας συντρέξει πια.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *