Απόστολος Παναγιωτίδης
Χειμερινή συμφωνία
Μια συμφωνία μ’ έναν λόγο της βροχής,
μας κράτησε κοντά στο παραγώνι.
Τις υποσχέσεις μας η άρνηση παγώνει
κι όλα προβάλλονται στο φόντο μιας ευχής.
Τη στράτα μας τη σκέπασ’ ο χιονιάς.
Ένα γραμμόφωνο στην ερημιά της νύχτας κλαίει.
Τί άραγε θέλει, να πει; Κανείς δε μας το λέει.
Η πόρτα τρίζει και το κρύο έγινε φονιάς.
Το τζάκι φως κι έξω νυχτώνει.
Πυκνό το χιόνι. Άσπρισ’ η νύχτα.
Μια ιστορί’ από το χτες και κάποιο γράμμα,
είν’ η ανάμνηση μίας αγάπης που μας ενώνει.
Απόστολος Παναγιωτίδης