Αγία Ματρώνα η Χιοπολίτιδα
Πατρίδα της ήταν η όμορφη πόλις Βολισσός της Χίου, Εκεί απολάμβανε από μικρή, την ομορφιά της φύσεως, αλλά και την ομορφιά της σεμνότητας των ευλαβών γονέων της, οι οποίοι την δίδαξαν με το παράδειγμα τους. όπως λέγει ο Ρωμαίος Φιλόσοφος Σενέκας:
«Ο δρόμος είναι μακρύς με διδαχές, είναι όμως σύντομος και αποτελεσματικός με παραδείγματα». Αυτήν η ρήσις έγινε πράξις στην ζωή, της μικράς Ματρώνας, η οποία ζούσε ένθεον ζωήν, με θείαν φώτισιν και αγάπη στον Θεόν.
Η θεάρεστη ζωή των γονέων της, ομοίαζε με κήπο, που άνθιζε, μεταδίδοντας, την ευωδίαν του Παραδείσου στην ψυχήν της και να καρποφορήσει στην καρδιά της, ο έρωτας για τον Θεόν. Οι ευσεβείς γονείς της, σεμνοί στα ήθη, ξεχώριζαν απ’ όλους, εις το γένος και εις τα πλούτη.
Οι γονείς της είχαν αποκτήσει 6 κορίτσια, τα οποία επανδρεύθησαν, ενώ η μικρότερη, η Μαρία, η μετονομαζόμενη Ματρώνα, ακολούθησεν την μοναχική και αληθινή ζωή,.
Στην Χίον υπήρχε ένα μικρό μοναστήρι, όπου μόναζαν δύο κόρες με την μητέρα τους. Επήγε εκεί, γοητεύτηκε από την μοναχικήν ζωήν και θέλησεν να μείνει κοντά τους. Προόδευε πνευματικά και πολλές γυναίκες έρχονταν να την ακούσουν, να ωφεληθούν και στην συνέχεια να γίνουν μοναχές. Κεκοσμημένη αρετών, σεμνότητας, υπακοής, εγκράτειας, μετά τον θάνατον της ηγουμένης εκάρη μοναχή και έλαβε το όνομα Ματρώνα, που σημαίνει «Μητέρα αφοσιωμένη».
Οι γονείς της την παρεκάλεσαν να επιστρέψει στο σπίτι της και να πανδρευτεί. Αρνήθηκε όμως την ματαιότητα του κόσμου και οι γονείς της ευχήθηκαν να πορευτεί στην ζωήν, όπως θέλει. Της άφησαν μάλιστα και την περιουσίαν τους, να την διαχειριστεί η ίδια, γιατί της είχαν εμπιστοσύνη.
Ένα μέρος της περιουσίας την εμοίρασε σε πτωχούς, χήρες και ορφανά και τα υπόλοιπα τα εξώδευσεν για να κτίσει Ναόν, αφιερωμένον στον Σωτήρα Χριστόν.
Όταν όμως άρχισαν οι εργασίες ανοικοδόμησις, άνοιξαν τα θεμέλια, εκεί ευρέθη μεγάλος θησαυρός. Η Ματρώνα περιφρονώντας τα γηϊνα, προσευχήθην στον Θεόν να αφανιστεί ο θησαυρός. Και ω! του θαύματος μετετράπη σε σβησμένα κάρβουνα.
Η Οσία όχι μόνον ναόν έκτισεν, αλλά και λουτρά για τους ασθενείς ξένους. Με την συνεχή νηστεία, προσευχή και εργασία, φαινόταν σχεδόν άσαρκη. Ο νους της ήταν ουράνιος και από τον Θεόν εφωτίζετο και έλαβεν, παρ’ Αυτού, την των θαυμάτων χάριν, τόσο μεγάλην και πλουσιοπάροχον, ώστε ανέστησεν νεκρόν. Ακολουθεί το θαύμα:
Την εποχήν εκείνην ήλθον βάρβαροι λαοί στο νησί και το περιεκύκλωσαν. Ένας βάρβαρος προσπάθησεν να βιάσει μίαν μοναχήν και αμέσως έπεσεν νεκρός. Η Ματρώνα βλέποντάς τον νεκρόν, προσευχήθην και αμέσως ανεστήθην. Το θαύμα αυτό μετεδόθην σε όλον το νησί και δεν τόλμησε κανείς να επαναλάβει την ίδιαν πράξιν. Ακόμη και οι εχθροί μετέβαλλον την αγριότητά τους σε ημερότητα. Όταν επανήλθον στο νησί, δεν εκακοποίησαν κανέναν.
Οι Ιεροί Υμνογράφοι ύμνησαν τους αγώνες της, την αγιότητά της, την ανεξικακία της. Εγκώμιον για την ζωήν της έπλεξεν ο Μητροπολίτης Νείλος, ο εκ Ρόδου. Θα αναφέρομεν το στιχηρόν της εορτής:
«Τους αγώνες σου Ματρώνα, πανόλβια (ευτυχισμένη), ποιος θα δυνηθεί να ανυμνήσει… Της εγκρατείας το πυρ, τα πάθη έσβησας και μετετέθεις από γην, προς ουρανόν Χριστόν εξ όλης καρδίας ποθήσασα, εγκατέλειψες κόσμον και τα τερπνά του βίου». Όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός την εκάλεσε κοντά Του, αφού πριν επτά ημέρες της αποκάλυψε το μακάριον τέλος της. Αφού μετέλαβε των Αχράντων Μυστηρίων, παρέδωσε την αγίαν ψυχήν της, στον ουράνιον Πατέρα, Αυτόν, που αγάπησε τόσο πολύ. Εκοιμήθην εν ειρήνη το 1462.
Το Άγιον λείψανόν της έγινεν για την νήσον Χίον πηγή αένναων θαυμάτων για όλους τους κατοίκους, αλλά κα για τους ξένους, Πολλοί ασθενείς εθεραπεύοντο μόνον, αν πλησίαζαν το άγιον λείψανον, μετά πόθου και πίστεως.
Εορτάζει και πανηγυρίζει η Εκκλησία μας την μνήμην της στις 20 Οκτωβρίου.
Αγαπητοί μου Αναγνώστες, ας υμνήσομε με πίστιν Αυτήν, που έζησε στην γη, την των Αγγέλων πολιτείαν. «Χαίροις Ματρώνα πανόλβια, πρέσβευε υπέρ ημών».
Μαρία Τσακανίκα