Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Ελεύθερη Άποψη..ΕΞΙ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΠΑΣΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ, ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΤΗ ΤΗΣ,

 

 

 ΜΠΟΥΚΟΥΒΑΛΑ ΜΑΡΙΑΠΡΟΚΛΗΣΗ ΠΡΩΤΗ: ΤΟ «ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΟΝ»!

Εμείς οι γιατροί, γελάμε τις περισσότερες φορές, όταν ακούμε να αποκαλούν «κυκλοφοριακό», το κυκλοφορικό σύστημα του ανθρώπου, που εμπεριέχει καρδιά κι αγγεία και στη δυσλειτουργία του, ο απλός λαός, αναφερόμενος, μιλά για πρόβλημα στο… «κυκλοφοριακό».

Μήπως όμως γλώσσα λανθάνουσα, τα αληθή λέγει;

Μήπως ο ανύπαρκτος κεντρικός σχεδιασμός, του οδικού δικτύου της πόλης του Πειραιά, που ακριβοπληρώθηκε στο παρελθόν, με μελέτες αμελέτητων, που δεν εφαρμόστηκαν, δηλαδή το προβληματικό κυκλοφοριακό στην πόλη μας, δημιουργεί και έμφρακτα, στο κυκλοφορικό μας; Ιδού λοιπόν, πως ταυτίσθηκαν κυκλοφορικό και κυκλοφοριακό κι έγιναν ένα στη συνείδηση του απλού κόσμου…

Αν είσαι πεζός, πρέπει να γίνεις «πουλί πετάμενο», για να περάσεις απέναντι στις μεγάλες οδικές αρτηρίες, με τις παλαβές διαβάσεις, που αναβοσβήνει το πράσινο ενώ ταυτόχρονα περνούν και αυτοκίνητα, ενδεχομένως και το τραμ, από την αντίθετη κατεύθυνση, όπως συμβαίνει στη συμβολή των λεωφόρων Γρηγόρη Λαμπράκη και Βασιλέως Γεωργίου.

Μόνη λύση για τους πεζούς; Η στήλη προτείνει ειδικό κράνος, εφοδιασμένο με ραντάρ, ώστε να σας ειδοποιεί για τον κίνδυνο, που παραμονεύει. Το κράνος, πρέπει να είναι ενσωματωμένο με τα φτερά του Ίκαρου, για να πετάξετε απέναντι, στο ελάχιστο διάστημα, που ο δρόμος, είναι ακίνδυνος. Αν έχετε κάποια ηλικία και το μυοσκελετικό σας δεν σας διευκολύνει στο βάδισμα, μην επιχειρήσετε να περάσετε, αν δεν έχετε συνεννοηθεί με γραφείο κηδειών και προπληρώσει τα δέοντα.

Άλλος φόβος και τρόμος, εκτός από το τραμ – καρουζέλ, που ευτυχώς κινείται με ταχύτητα δύο γαϊδάρων plus, είναι τα παντός είδους δίτροχα, που πηγαίνουν συστηματικά ανάποδα.

Για να βρείτε οδηγό δίτροχου, που ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕΙ  ανάποδα παραβιάζοντας τα οδικά σήματα τάξτε πίτα στον Άγιο Φανούριο…

Δεν έφθανε αυτό, έχουμε και τα ποδήλατα στη μέση του δρόμου, αλλά και τα ηλεκτρικά πατίνια, που προπορεύονται με ολόκληρα λεωφορεία πίσω τους, να περιμένουν να ελεήσει ο πατινόβιος και να περάσουν με τη σειρά τους…

Χωρίς πινακίδα κι ασφάλεια, τι είδους δικαίωμα, μπορεί να έχει κανείς, να κυκλοφορεί σε οδική αρτηρία, για να κάνει το κέφι του, εμποδίζοντας τους υπόλοιπους;

Ίσως από τους Δήμους, θα έπρεπε επιτέλους να φροντίσουν για ποδηλατόδρομους, σε ορισμένα σημεία κι εφόσον είναι εφικτό. Κάποτε δέχθηκα παράπονα από ποδηλατιστή, που θίχτηκε από τις παρατηρήσεις μου, δίχως να γνωρίζει πόσο με είχε συγκλονίσει ο θάνατος φίλου, που μετακινείτο με το μέσον αυτό κι είχε χάσει τη ζωή του τόσο άδικα.

Όλα σχεδόν τα ατυχήματα, οφείλονται σε παραβάσεις, του κώδικα οδικής κυκλοφορίας και ίσως οι κάμερες, μέσα σε όλα τα οχήματα, να πρέπει επιτέλους να επιβληθούν από τις ασφαλιστικές εταιρείες.

Στο εξωτερικό, υπάρχουν παντού, διαβάσεις πεζών με ηχητικά και εμφανή οπτικά σήματα, όπου οι οδηγοί είναι υποχρεωμένοι να σταματούν αν και όταν πατήσει πεζός στο αντίστοιχο οδόστρωμα. Στην Ελλάδα, ο πεζός, δεν έχει καν προτεραιότητα, διότι οι διαβάσεις είναι ανύπαρκτες και ανεπαρκείς.

Το μόνο θετικό, στην πόλη του Πειραιά, είναι η σύνδεση της πόλης με το μετρό. Ας ελπίσουμε ότι σύντομα, θα ξηλωθεί το τραμ του Πειραιά, που έχει μπλοκάρει την πόλη, όπως κάποτε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, είχε σε μια νύχτα ξηλώσει το αντίστοιχο της Αθήνας, αλλάζοντας όψη στην πόλη…

Την εποχή μάλιστα της ηλεκτροκίνησης, ένα άλλο μέσον, που σκοτώνει την κυκλοφορία είναι το πανάρχαιο τρόλεϊ με όσα αυτό συνεπάγεται. Κολώνες και καλώδια εναέρια, την εποχή, που υβριδικά ευκίνητα αυτοκίνητα έχουν κατακλύσει τον κόσμο.

Μια πόλη οπισθοδρομική – μουσείο οχημάτων αρχαίας τεχνολογίας, δίχως καν μια λωρίδα εκτάκτου ανάγκης ανοικτή. Αυτός είναι ο σημερινός Πειραιάς, εκτός αν αφήσεις το όχημα σου έξω από την πόρτα του δημαρχείου όταν βιάζεσαι και το περάσουν για έργο μεταμοντέρνας τέχνης. Άλλωστε από έργα τέχνης, αγάλματα, σιντριβάνια, στήλες κι αναθήματα, πάσχουμε στον Πειραιά μας…

Το μόνο σύνηθες έργο, από πλευράς αρχών, είναι να αφήνουν κλήσεις οικονομικής αφαίμαξης αφαιρώντας πινακίδες οχημάτων, ταλαίπωρων πολιτών, που εξοντωμένοι από την εργασία τους, παρκάρουν νύχτα κοντά σε γωνίες και άλλα σημεία, που υποτίθεται εμποδίζουν. Αν υπήρχαν συγκοινωνίες αξιόπιστες, κανένας, δεν θα χρησιμοποιούσε αυτοκίνητο.

Επίσης, οι κάτοικοι κάθε περιοχής, πρέπει να μπορούν να χρησιμοποιούν μόνον αυτοί, ορισμένες θέσεις παρκαρίσματος πληρώνοντας συμβολικά, ειδικό τέλος. Είναι απαράδεκτο, να μένεις κοντά στο Βεάκειο π.χ. και όταν υπάρχει παράσταση να μην μπορείς να φθάσεις στην κατοικία σου. Από την άλλη, οι φιλοθεάμονες, ας χρησιμοποιούν ταξί η λεωφορείο.

ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Η ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ

Και μαζεύουν και ξαναμαζεύουν ανακυκλώσιμα, οι πολίτες απορρίπτοντας τα στους μπλε κάδους… Για να ξαναδούν το απορριμματοφόρο του Δήμου, να τα συλλέγει μαζί με όλα τα υπόλοιπα… Να δούμε πότε, θα συλλέγονται τα απορρίμματα και ανακυκλώσιμα ξεχωριστά, ΜΕΣΑ από τις κατοικίες, να δει κι ο τόπος αυτός άσπρη μέρα. Ανακύκλωση ίσον εισόδημα για τους Δήμους. Από την άλλη, ποιος ενδιαφέρεται για οικονομία πόρων, όταν κεντρική κατεύθυνση είναι να υποθηκεύουμε το έδαφος της χώρας με νέα δάνεια;

ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΡΙΤΗ: ΑΣΦΑΛΕΙΑ

Να υπάρξει ανοικτή επί 24ώρου βάσεως λωρίδα εκτάκτου ανάγκης κεντρικών οδικών αρτηριών. Για κάθε ανάγκη, από του ΕΚΑΒ έως της πυροσβεστικής υπηρεσίας.

ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: ΤΑ ΠΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΧΑΡΕΣ

Το πράσινο. Αξιοποίηση οικοπέδων, με δενδροφύτευση και αρχιτεκτονική κήπων. Δεν αναπνέουμε τσιμέντο.

ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΠΕΜΠΤΗ: ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΧΩΡΩΝ ΑΝΑΨΥΧΗΣ

Στο παρκάκι του λόφου, κοντά στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία, οι κάτοικοι διαμαρτύρονται για παρουσία και ίχνη, χρήσης ουσιών, σύριγγες κάτω από τις κούνιες και διακίνηση με πεταμένα πακέτα εδώ κι εκεί. Δε σέβονται οι ναρκέμποροι, ούτε αυτήν, την ιερότητα του χώρου, αντίθετα, τη χρησιμοποιούν για προκάλυμμα.

Πολλοί δημότες αποφεύγουν το χώρο της παραλίας ΒΟΤΣΑΛΑΚΙΑ, όχι τόσο γιατί η θάλασσα δεν είναι καθαρή, αλλά γιατί ο χώρος γύρω λειτουργεί ως τουαλέτα και σταθμός ανακούφισης πάσης φύσεως αστέγων, ρομά και λοιπών, γεγονός, που δια της οσφρήσεως είναι αισθητό προξενώντας αηδία σε όσους επιχειρήσουν να εκμεταλλευτούν έναν από τους τελευταίους τόπους, που θυμίζουν την ομορφιά της Πειραϊκής ακτογραμμής…

Αν υπήρχε φύλακας κι επίβλεψη στα Βοτσαλάκια, δεν θα είχαμε γίνει διεθνώς ρεζίλι με το θάνατο του νεαρού Γάλλου χορευτή, που έπεσε στην στέρνα, αφύλακτου ερειπωμένου νεοκλασικού της περιοχής.

Κάποτε υπήρχαν φύλακες στους χώρους αυτούς. Σήμερα την εποχή, και τεχνικών μέσων επίβλεψης, η κατάσταση αυτή είναι μια ακόμη αδικαιολόγητη απειλή κατά της δημόσιας υγείας.

ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΕΚΤΗ: ΟΙ ΑΣΤΕΓΟΙ

Πρέπει να υπάρξει μέριμνα, ώστε να μην κατοικούν στο δρόμο, αφοδεύουν στο δρόμο, ουρούν στο δρόμο, εκτίθενται και εκθέτουν στο δρόμο. Συχνή δικαιολογία εκ μέρους των αρχών, είναι ότι «δεν τους αρέσει», να ζουν σε δομές αστέγων και προτιμούν το… δρόμο.

Η δημιουργία δομών με ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, όπου οι ίδιοι οι άστεγοι, να μπορούν να εργασθούν και να επανενταχθούν κοινωνικά, είναι μια πρόκληση. Αλλά και η αντικοινωνική συμπεριφορά τους, δεν πρέπει να είναι ανεκτή και όλοι μας έχουμε ευθύνη και καθήκον να μπει μια τάξη και ένα ουσιαστικό χέρι βοήθειας, πέραν της συγκάλυψης του προβλήματος, που διαιωνίζεται. Υπάρχουν τρόποι. Διάθεση όμως να βοηθήσουμε ουσιαστικά την κατηγορία αυτή των πολιτών, προφανώς, όχι.

Μαρία Μπουκουβάλα

Ιατρός

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *