Κάποια παράδοξα
Θυμάμαι, όπως γράφουν τα ιστορικά βιβλία, ότι οι Έλληνες που πολιορκούσαν την Ακρόπολη των Αθηνών, κατά την Επανάσταση του 21, τροφοδοτούσαν με μολύβι τους Τούρκους για να μην καταστρέφονται οι Κίονες του Παρθενώνα. Φυσικό θα μου πείτε και δεν θα έχετε άδικο. Αυτό σήμαινε την γνώση των Ελλήνων για το τι σημαίνει αρχαίο; Είχε σχέση με την αγάπη τους για την κληρονομιά των πατέρων τους; Δεν ξέρω και ειλικρινά διερωτώμαι για το τι είδος άνθρωποι είμαστε. Από τη μια δίνουμε το αίμα μας για την προστασία των Ιερών και των Οσίων και από την άλλη καταστρέφουμε τα πάντα. Είμαστε σαν τις γελάδες, πολλές φορές. Τη μια δίνουμε τον πολιτισμό και τα φώτα, και την άλλη τα κάνουμε όλα σκόνη!
Διάβαζα το άρθρο του καλού φίλου Χαρίτωνα του Γλαφυρού «Τα αρχεία της Ντροπής» και, στην αρχή, ντράπηκα που είμαι Έλληνας. Αναφερόταν στα αρχεία του Ελληνικού Κράτους από την αναγέννησή του το 1821, μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 1920, που δόθηκαν, χωρίς ντροπή, για πολτοποίηση. Ξέρετε, όπως είπα και παραπάνω, είμαστε Έλληνες. Κάποιοι φωστήρες του Κράτους, για να κερδίσουν λίγο χώρο στα Υπουργεία, δίνουν για πούλημα ότι βρουν. Μπορούμε να τους κατηγορήσουμε γι’ αυτό; Αν σκεφτούμε καλά αυτή την ενέργεια που έρχεται, φαινομενικά, σε αντίθεση με τη φιλοπατρία και την αγωνιστικότητά μας, θα δούμε ότι πάντα έτσι ενεργούμε.
Μέχρι πρότινος περνούσαν οι επιτήδειοι παλαιοπώλες από τα σπίτια και τις γειτονιές και μάζευαν ότι παλιό υπήρχε με αντάλλαγμα κάποιες «ψωροδραχμές» ή μερικά μανταλάκια! Θαυμάστε μας! Έπαιρναν ότι έβρισκαν και τους λέγαμε και ευχαριστώ. Ανεξάρτητα αν όλα αυτά που μας έπαιρναν ήταν ο πολιτισμός μας, τα κειμήλιά μας. Ερχόταν ο γύφτος και σου ξεσήκωνε το σπίτι μόνο και μόνο για να βάλεις πλαστικές καρέκλες και νάιλον τραπεζομάνδηλα. Ακόμα και γω ο ίδιος θυμάμαι που κορόιδεψα ένα μικρό παιδί και του πήρα κάτι παλαιά νομίσματα με αντάλλαγμα καινούργια για να πάρει παγωτό.
Είναι το ίδιον της φυλής μας. Είμαστε επιπόλαιοι και πολλές φορές φτηνιάρηδες. Προχτές άκουγα και μια διαφήμιση για κάποια έπιπλα, που στο τέλος, ένα νέο ζευγάρι, διάλεγε σαλόνι από συγκεκριμένο μαγαζί και απέρριπτε τα παλιά πατρογονικά έπιπλα. Όμως τι θα γίνει; Πιστεύω ότι όλοι κατακρίνουμε τέτοιες πράξεις. Όμως δεν μπορούμε να ζούμε και σε ένα σπίτι που θυμίζει μαυσωλείο ή μουσείο.
Δεν δικαιολογούμε τίποτα όμως κάποια πράγματα θέλουν τη δική τους ειδική αντιμετώπιση. Πριν λίγα χρόνια, στο Ξυλόκαστρο όπου παραθερίζω, καθώς περνούσα από μια πρόχειρη χωματερή, είδα εκατοντάδες βιβλία πεταμένα. Πήγα σπίτι και επέστρεψα με το αυτοκίνητο και κάποιες κούτες. Γέμισα 7 κούτες βιβλία, που μάλλον θα ήταν το περιεχόμενο μιας ολόκληρης βιβλιοθήκης. Το 90% των βιβλίων ήταν στην Αγγλική. Μεταξύ αυτών και ένα Ευαγγέλιο του 18ου Αιώνα, από μεγάλο ξενοδοχείο. Φαίνεται πως κάποιος κληρονόμησε την βιβλιοθήκη και καθώς δεν ήξερε αγγλικά την φουντάρισε. Κακό θα μου πείτε και θα έχετε δίκιο. Όμως και στο Άγιο Όρος, όπως μαρτυρούν διάφοροι περιηγητές, μέχρι πριν λίγα χρόνια, για προσάναμμα χρησιμοποιούσαν τις σελίδες των Ιερών ή και Αρχαίων Βιβλίων!
Παράξενα πράγματα όλα αυτά που όμως συμβαίνουν παντού. Όλοι έχουμε τα τρωτά μας και κάποιοι εκμεταλλεύονται την άγνοιά μας. Έτσι είναι η ίδια η κοινωνία. Εξάλλου, κανείς δεν ξέρει την πορεία του πολιτισμού. Ότι σήμερα θεωρείται άχρηστο ίσως αύριο να είναι σπουδαίο και συλλεκτικό. Μην ξεχνάμε ότι όσα αρχαία μνημεία έχουμε σήμερα και θαυμάζουμε, είναι συγκολλημένα θραύσματα. Κάποιοι κάποτε τα θεωρούσαν άχρηστα και τα έσπαγαν!