Μαρκοζάνη Σοφία

Ποιος μπορεί να χωρίσει

Ήπιες από το ποτήρι μου,

πάνω στα χείλια μου, που ήπια κι εγώ.

Ποιος μπορεί να χωρίσει

στα δύο, αυτό το νερό;

 

Ποιος μπορεί να χωρίσει

την καρδιά μας στα δύο;

Κι αν την κάνει χίλια κομμάτια,

θα υπάρχουμε σ’ όλα κι οι δύο.

 

Ποιος μπορεί να χωρίσει

απ’ τη σκέψη τη μνήμη;

Θα ’μαι κει, θα ’σαι δω

κι ας μην έχει τίποτα μείνει.

 

Ποιος μπορεί να μας πει

ότι είμαστε ξένοι;

κι όταν σβήσει η φλόγα,

είναι εκείνο το κάτι που μένει,

Που δένει, που ποτέ δεν πεθαίνει.

 

Σοφία Μαρκοζάνη

Από την ποιητική συλλογή

«Κοιτάζω τον ήλιο»