Αντρέας Ζέππος: Ο φιλάνθρωπος ψαράς
Τις μισές από τις ψαριές που έβγαζε, δεν τις πουλούσε, αλλά τις μοίραζε στους φτωχούς. «Μια ψαροπούλα είναι αραγμένη, μπρος στ’ ακρογιάλι τον Ζέππο περιμένει. Καπετάν Ανδρέα Ζέππο, χαίρομαι όταν σε βλέπω». (Τραγούδι του Γιάννη Παπαϊωάννου).
Γεννημένος στο Αϊβαλή αγαπούσε τους ανθρώπους και δεν ξέχασε ποτέ ότι και ο ίδιος ήταν πρόσφυγας. Πάντρεψε πολλές ορφανές κοπέλες που δεν είχαν κουμπάρο να τις στεφανώσει, βάφτισε πολλά αβάπτιστα που λόγω της φτώχειας δεν είχαν τα απαραίτητα για το μυστήριο, τάισε τη χήρα και το ορφανό· ακόμη και στις γάτες έδινε τα πατημένα ψάρια για να φάνε. Κυρίως όμως, στη μεγάλη πείνα της Κατοχής, βοήθησε κόσμο και ντουνιά.