ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ Ο ΘΡΗΝΟΣ ΤΩΝ ΣΚΛΑΒΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ
Βαβυλώνια αιχμαλωσία ονομάζεται ο εκτοπισμός πολυάριθμου πλήθους Ιουδαίων, στα τέλη του 6ου π.Χ αιώνα, στα εδάφη της Βαβυλωνίας. Ο Θεός, όμως δια του στόματος των προφητών είχε προείπει, την καταστροφήν της από τον βασιλιά της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορα, ο οποίος θα καταλάμβανε την Ιερουσαλήμ και θα έσυρεν αιχμαλώτους, τους Ισραηλίτας στην Βαβυλώνα. Πραγματικά η πρωτεύουσα υπέστη σοβαρές καταστροφές και ο Ναός του Σολομώντα λεηλατήθηκε και κάηκε.
Έκλαψεν και θρήνησεν ο λαός για την καταστροφήν της. Αφορμή για την αιχμαλωσία των Ισραηλιτών, ήταν η ασύνετη πολιτική των περισσοτέρων βασιλέων και η ηθική κατάπτωσις του λαού. Τα γεγονότα αυτά ενεθάρρυναν τους γειτονικούς λαούς και ήλθαν και κατέκτησαν τα εδάφη τους.
Μεγάλη δόξα είχε λάβει ο άνθρωπος, από τον Δημιουργόν, ο οποίος τον έπλασεν για να προκόβει εις την μάθησιν, εις την αρετή και εις την ευδαιμονίαν. Τον όπλισε με μέγιστες και ενάρετες δυνάμεις, για να αντιστέκεται στην αμαρτία. Ο αληθινά λογικός άνθρωπος είχε μίαν και μόνην φροντίδα, να υπακούει και να αρέσει στον Θεόν. Έπεσεν όμως εις την μεγίστην αμαρτίαν «την ματαιότητα».
Πολλά παραδείγματα αναφέρονται στις Γραφές, διά τις τιμωρίες των αμαρτωλών. Ο Θεός, είναι Θεός αγάπης, αλλά και τιμωρός των ασεβούντων και των πολεμίων Του.
Στο δεύτερον αναβαθμόν, (ψαλμός ΡΚΘ΄στίχος 5,6) του δ΄ ήχου, που ψάλλεται στον Όρθρον της Κυριακής, αναφέρεται εις την τιμωρίαν, που θα υποστούν κράτη και λαοί, όταν παραβλέψουν τις εντολές του Κυρίου. «Οι μισούντες Σιών, αισχύνθητε από του Κυρίου, ως χόρτος γαρ πυρί έσεσθε απεξηραμμένοι» (μετάφρασις). «Όσοι έχετε μίσος για την Σιών, δηλ. την Ιερουσαλήμ, θα ντροπιαστείτε, θα καταστραφείτε και θα καείτε από τον Κύριον, σαν το ξερό χορτάρι, που καίγεται, χωρίς κανείς να το εκριζώσει».
Κοινό γνώρισμα της εποχής εκείνης και της δικής μας, είναι η παρακοή του λαού στις εντολές του Κυρίου. Πριν την τιμωρίαν τους, οι Ισραηλίτες ζούσαν ευτυχισμένοι και μόνον που έβλεπαν τον ωραιότατον Ναόν του Σολομώντος.
Αντί όμως να δοξολογούν τον Κύριον παραδόθηκαν στην αμαρτία, ελησμόνησαν τον Θεόν, ο οποίος διά μέσου των προφητών έλεγεν, ότι αν αμαρτήσετε θα τιμωρηθείτε. Για την ασέβειαν και την αποστασίαν τους από τον Θεόν, υποδουλώθηκαν σε αμαρτωλές επιθυμίες,
Ο Κύριος απέσυρεν την χάριν Του και επέτρεψε να σκλαβωθούν από τους Βαβυλωνίους και να συρθούν σιδηροδέσμιοι στην Βαβυλώνα, όπου έμειναν αιχμάλωτοι 71 χρόνια.
Και η κοινωνία μας σήμερα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ζει την βαβυλώνια αιχμαλωσίαν της. Παρουσιάζει συμπτώματα διαφθοράς και βαθειά κρίσιν αξιών. Κυριαρχεί ο φόβος σε όλον τον κόσμον. Η αυθαιρεσία της εξουσίας, η μαζική βία, η συγκέντρωσις πλούτου στους ολίγους. Πριν από αυτή την κρίσιν, καμαρώναμε τους νέους μας, για την πρόοδόν τους, την ευγένειάν τους, τον σεβασμό τους. Δυστυχώς σήμερα οι αξίες, που καθορίζουν τον τρόπον της ζωής μας και διαμορφώνουν την ταυτότητά μας, έχουν ξεχαστεί. Ακόμη και οι ηγέτες, όχι μόνον δεν προσφέρουν τίποτε θετικό, αλλά και με το αρνητικό παράδειγμά τους, πολλές φορές, συνειδητά πλανούν και εξαπατούν τον λαόν.
Η υγιής κοινωνία κτίζεται από θετικές αξίες, όπως είναι η καλοσύνη, ο σεβασμός η αγάπη προς τον συνάνθρωπον και καταστρέφεται από τις αρνητικές. Πρέπει να διακρίνουμε τις θετικές και να τις εφαρμόζουμε στην ζωήν μας. Ένα ωραίο παράδειγμα μας δίνουν οι Σπαρτιάτες, οι οποίοι είχαν σεβασμόν και υπακοή στους γέροντας.
Ο Κύριος βέβαια μας σπλαχνίζεται και μας συγχωρεί, όταν μετανοούμεν, διότι γνωρίζει και ενθυμείται ότι επλάσθημεν από χώμα και εύκολα παρασυρόμεθα προς τα φθαρτά και τα μάταια. (ψαλμός 102,14).
Ο Άγιος όμως Ιωάννης ο Χρυσόστομος συμπληρώνει: «όταν ο Θεός έπλασε τον άνθρωπον, έβαλε στην συνείδησίν του, μόνος να καταλαβαίνει το καλό και το κακό, το ωφέλιμον και το σωτήριον, το επιβλαβές και το ολέθριον. Αυτήν όμως την χάριν, ο Θεός του την εστέρησεν, όταν ο άνθρωπος Τον ελησμόνησεν.
Αναφέρομε λίγους στίχους από τον θρήνον των σκλάβων Εβραίων, στην Βαβυλώνα, ανώνυμου ποιητή.
«Δούλοι ξένων βασιλέων, πλάνητες εις χώραν ξένην, Μάτην στρέφομεν το βήμα και την όψιν δακρυσμένην!
Της πατρίδος στερημένοι τον ροδόχρουν ουρανόν και τα δάση και τα όρη και τα μέλη των πτηνών. Κλαυθμηράς αντλούμεν ώρας και ημέρας αργοπόρους, εις τας ξένας ταύτας χώρας».
Αγαπητοί μου Αναγνώστες, ας είμεθα, αληθινά γνήσιοι Χριστιανοί, για να λάβομεν τον έπαινον από τον ίδιον τον Θεόν.
Μαρία Τσακανίκα