Βαφειάδης Ζήσης

Μυστικές φωνές

 

Τ’ ακρόκλαδα ορφάνεψαν στη βροχερή αγκαλιά,

την ώρα εκείνη τη θαμπή, στη βουρκωμένη μέρα

κι ηχούσαν στο πλακόστρωτο νότες σταλιά, σταλιά

καθώς το σούρουπο άπλωνε τους πέπλους του από πέρα.

 

Στο πάλκο το παντέρημο, τις μαγικές γραμμές

-σαν κάθετο πεντάγραμμο ή μονοπάτια απ’ τ’ άστρα-

αρχαίοι θεοί τις στήσανε γι’ απόκοσμες τιμές,

σ’ αυτούς που βγήκαν νικητές από τα χθόνια κάστρα.

 

Τότε παιδιά ακούσανε τις μυστικές φωνές

και στάθηκαν ανάμεσα στις δίδυμες κολώνες,

οι θεοί τα νοιώθανε φιγούρες μακρινές

κι’ ίδιο ήταν τ’ απόβροχο μα αλλάζαν οι αιώνες.

 

Ζήσης Βαφειάδης

Από την ποιητική συλλογή

«Ένα δένδρο στο ξέφωτο»