Δήμου Μάρω

Ταξιδεύοντας Λάγος – Σάπελε

 

Το καράβι ήταν αραγμένο

στη μέση του μεγάλου ποταμού.

Τα νερά θολά, σκοτεινά

τριγύρω γκρίζες μαούνες

στον ποταμό σέρνονταν

όπως τα αιλουροειδή στη ζούγκλα.

Πελώριοι κορμοί δένδρων

απ’ τα βάθη της ζούγκλας φερμένοι

κατά μήκος αραδιασμένοι

την σειρά τους περίμεναν

στ’ αμπάρια να φορτωθούν.

Πάνω στο μεγάλο φορτηγό καράβι

ντόπιοι εργάτες μισόγυμνοι

μαύροι, πίσσα, κατράμι

δούλευαν ασταμάτητα.

Μεσημέρι, ο ήλιος κατακόρυφα

ζέστη αφόρητη

κι οι λαμαρίνες άναψαν.

Οι καμπίνες καίγαν

χέρι δεν μπορούσες

πουθενά ν’ ακουμπήσεις.

Έξω στο κατάστρωμα

τα βίτσια και τα κρένια

κάναν δαιμονισμένο θόρυβο

και η μέρα προχωρούσε αργά

βασανιστικά.

Αργά τ’ απόγευμα

η σκληρή δουλειά σταμάτησε

ησυχία γύρω μας απλώθηκε

ακουγόταν μόνο της ζούγκλας η ανάσα.

 

Μάρω Δήμου

Από την ποιητική συλλογή

«Ναυτικό Φυλλάδιο»