Ζαρίφης Αντώνης

Προσευχή

Προσεύχομαι ταχτικά

και ζητάω να μ’ αγγίζουν

κείνες κει οι παιδικές νεροσυρμές

-όπως τότε που ο χαρταετός μου έπαιρνε ύψος-

κείνες κει οι λάμψεις που κάναν

τα δάχτυλά μου πυγολαμπίδες,

σαν έπαιζα πετροπόλεμο

-χωρίς καν να ξέρω τι θα πει εχθρός-.

Τώρα που οι λέξεις έγιναν όλες

παιδιά των ποιητών

τώρα πες τε μου

η νύχτα έχει μελωδία;

Τα κύματα έχουν ηλικία;

Το φεγγάρι έχει μνήμη;

 

Αντώνης Ζαρίφης

Από την ποιητική συλλογή

«Γεγονότα Ερήμην μας»