Κουλεντιανός Διονύσης
Η ποίηση δεν φτάνει
Η ποίηση δεν φτάνει τη μοναξιά
για να γεμίσει. Να διώξει το
σκοτάδι της νυχτιάς. Σε συντροφεύει
μόνο διακριτικά και ξεστρατίζει
στη σκέψη και για λίγο…
Χρειάζεται πλησίασμα ψυχής, έν’ άρωμα
γυναίκας να κατακλείσει το δωμάτιο.
Χρειάζεται το χέρι εκείνη να σου
πιάσει και να σου δείξει τον ήλιο,
το φεγγάρι μ’ όλα τ’ αστέρια
επάνω τ’ ουρανού…
Η ποίηση δεν φτάνει από μοναχή της.
Μην ελπίζεις τη λύτρωση να βρεις,
αγγίζοντάς την. Κάποτε λέει ψέματα
για να σε ξελογιάσει. Σε παραπλανά.
Η ποίηση δεν φτάνει τη μοναξιά
λουλούδια να γεμίσει.
Άπλωσε πάλι τα χέρια στη ζωή
να κάνεις αισθητή την ύπαρξή σου.
Να δώσεις πάλι πρέπει το παρών,
όσο κι αν νοιώθεις κάπου ένοχος,
προδότης της ελπίδας.
Διονύσης Κουλεντιανός
Από την ποιητική συλλογή
«Λυρικά τιτιβίσματα»