ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ..Παρθένο ελαιόλαδο, ο πράσινος χρυσός της Μάνης
Ζούμε σε περίεργες εποχές του 21ου αιώνα του μεγάλου απατεώνα, όπως έχει χαρακτηριστεί. Όλοι λέμε Παναγιά μου βοήθα. Ακούμε για πείνες παρούσες και ερχόμενες. Ένα κακό προαίσθημα βασιλεύει σε ολόκληρη την Ευρώπη και όμως, πολλοί έχουν εγκαταλείψει τα ελαιόδεντρά τους στις ελληνικές επαρχίες. Το ίδιο συμβαίνει και στη Μάνη, αυτό μάλλον είναι κατάρα. Στη Μάνη η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική από ό,τι βλέπουμε στη γνωστή τηλεοπτική σειρά «Η ΓΗ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ». Στη Μάνη δεν υπάρχουν ελαιοπαραγωγοί που να έχουν τεράστιες περιουσίες. Δηλαδή με δυο χιλιάδες δέντρα κ.λ.π. Οι ιδιοκτησίες κυμαίνονται συνήθως από 80-100 ρίζες ελιές μέχρι 700 και ίσως λίγο περισσότερα μερικές φορές. Για παράδειγμα στο Δημοτικό Διαμέρισμα Κούνου (Κάτω πάγκοι), του Δήμου Ανατολικής Μάνης (Μέσα Μάνη Αποσκερά), ιδιοκτήτες που ξεπερνούν τις 1.000 ρίζες ελιές είναι ελάχιστοι. Οι περισσότεροι μικροπαραγωγοί, περίπου το 80% παράγουν το λάδι της χρονιάς τους από 4-10 δοχεία. Με αυτό το λάδι θα περάσει όλη η οικογένεια ένα χρόνο. Πολλές φορές που η σοδειά δεν είναι καλή και δεν έχουν περίσσευμα από την περσινή χρονιά αναγκάζονται να αγοράσουν. Οι υπόλοιποι μικροπαραγωγοί, κυρίως μόνιμοι κάτοικοι της Μάνης, μαζεύουν τον καρπό από τις δικές τους ελιές και μαζεύουν επίσης και ξένες περιουσίες με τη συγκατάθεση των ιδιοκτητών. Τις περισσότερες φορές δίνουν τις περιουσίες τους χωρίς να αποζημιώνονται με λάδι, ή χρήματα μόνο και μόνο για να περιποιούνται και να διατηρούνται τα ελαιόδεντρα τους. Τα παλαιότερα χρόνια σεμπρικά (συμφωνία) αυτή ήταν μισακά. Δηλαδή ο ιδιοκτήτης μοιραζόταν το λάδι με το θεριστή. Οι παραγωγοί αυτοί που συντηρούν ξένες περιουσίες και μαζεύουν τον καρπό, ενδεχομένως να έχουν τη δυνατότητα, συνήθως, να πουλήσουν από 10 έως 20 δοχεία λάδι. Μεγαλύτερες ποσότητες για πώληση, εκτός από τα ελαιοτριβεία, ελάχιστοι έχουν αυτή τη δυνατότητα. Δυστυχώς σήμερα στη Μάνη χιλιάδες ελαιόδεντρα έχουν εγκαταλειφθεί από τους νεότερους ιδιοκτήτες – κληρονόμους στην τύχη τους. Αυτό είναι η κατάρα της εποχής μας.
Μία νέα μάστιγα έχει αρχίσει να παρουσιάζεται και στη Μάνη. Καλό είναι η Κυβέρνηση και οι αρμόδιες Αρχές να ευαισθητοποιηθούν και να πατάξουν το έγκλημα της παράνομης υλοτομίας. Μιλάμε για υλοτόμηση μεγάλων αιωνόβιων ελαιοδέντρων που κόβονται εν αγνοία των ιδιοκτητών και πωλούνται για καυσόξυλα. Παρόμοιες εγκληματικές πράξεις έχουν συμβεί και σε άλλα μέρη της χώρας. Οι εγκληματίες αυτοί πρέπει να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη.
Τελειώνοντας επισημαίνουμε πως το παρθένο αγουρέλαιο της Μάνης θεωρείται παγκοσμίως άριστο. Οι Μανιάτικες ελιές είναι, σύμφωνα με την παράδοση, οι αρχαίες Κορωνέικες. Οι Μανιάτες διατήρησαν μέχρι σήμερα την ποικιλία των προπαππούδων τους σε αντίθεση με άλλους που τις αντικατέστησαν με περισσότερο παραγωγικές ποικιλίες.
Ο θερισμός στη Μέσα Μάνη αρχίζει από τα τέλη Οκτωβρίου οπότε παράγεται και το αγουρέλαιο. Λιπάσματα χημικά, γενικώς, δεν χρησιμοποιούνται, διότι ο κάθε μικροπαραγωγός παράγει το λάδι της χρονιάς του.
Εφέτος στο ελαιοτριβείο πωλείται 5 Ευρώ το λίτρο και το δοχείο (17 κιλά) κοστίζει 85 Ευρώ αν αποσταλεί σε Αθήνα, Πειραιά και περίχωρα, από το ελαιοτριβείο του Μαριόλη (Δρυ- Κούνου) παραδοτέο στο σπίτι του πελάτη. Πρόκειται για λάδι άριστης ποιότητας με καλή τιμή, αν υπολογιστεί το κόστος του δοχείου 3,5 Ευρώ και μεταφορικά 5-7 Ευρώ. Περίπου στις ίδιες τιμές πωλείται και στα άλλα ελαιοτριβεία της Μέσα Μάνης. Φήμες θέλουν την τιμή του ελαιόλαδου να σκαρφαλώνει στα ύψη, αυτό ήδη συμβαίνει στα σπορέλαια.