Βιβλιοπαρουσίαση «Χηρολακιώτικες Ιστορίες» Βιβλίο του Αντώνη Χατζηγιάννη Σκούμπελου
Από τους ανθρώπους που εκτιμούμε βαθύτατα ο Γαλαξιδιώτης Πλοίαρχος κάπτα Αντώνης Χατζηγιάννης –
Σκούμπελος.
Ο κάπτα Αντώνης έχει ήθος, έχει χαρακτήρα, έχει ύψος πνεύματος πολύ μεγάλο και η προσφορά του πολύ μεγάλη, τόσο στη ναυτιλία μας, στην ιδιαίτερη πατρίδα του τον Χηρόλακα του Γαλαξιδίου, στην Ιστορία, τον Πολιτισμό, την Κουλτούρα, όσο και στον Πειραιά, τον οποίο διάλεξε για δεύτερή του πατρίδα.
Πάντα ακριβής στις εκφράσεις του ο κάπτα Αντώνης, ποτέ δεν μάσησε τα λόγια του, ποτέ δεν έσκυψε το κεφάλι, ήταν πάντα ένα δυνατό σκαρί που άντεχε να πηγαίνει κόντρα στο κύμα και τον άνεμο.
Έχουμε διαβάσει αρκετά από τα βιβλία του κάπτα Αντώνη, και ποιητικά και ιστορικά και άλλα με εύθυμες και ωραίες ιστορίες της όμορφης και ένδοξης γενέτειράς του. Κάθε ένα είναι και κάτι ξέχωρο, κάτι καινούργιο, σε όλα όμως είναι φανερό το πνεύμα του το γλαφυρό, το σπινθηροβόλο, αυτό που σε κάνει να τον τιμάς, να τον εκτιμάς και να τον συγχαίρεις.
Μυαλό ελέφαντα ο κάπτα Αντώνης, θυμάται με λεπτομέρειες ιστορίες που έχουν συμβεί εδώ και πολλές δεκαετίες, τότε που ήταν ακόμα μικρό παιδί, και μπορεί και τις μεταφέρει αυτούσιες, χωρίς να προσθέσει κάτι, για να μείνουν, γιατί ότι γράφεται πρέπει να είναι αληθινό.
Στα ίδια χνάρια και το τελευταίο του βιβλίο: «Χηρολακιώτικες ιστορίες», που πρόσφατα κυκλοφόρησε.
Δεν μένουμε στην εισαγωγή που θέλει να μας δείξει την ανωτερότητα των κατοίκων του Χηρόλακα Γαλαξιδίου, σε σχέση με τους άλλους κατοίκους της πόλης του, τους οποίους ονομάζει emigredes, πιθανά να μην έχει εντελώς άδικο, αφού κάθε πόλη έχει μια ομοιογένεια που ξεχωρίζει, το ότι όμως διάλεξε τον Πειραιά για δεύτερη πατρίδα του, κάτι σημαίνει, αφού και οι Πειραιώτες καυχόμαστε για την λεβεντιά μας, την ανωτερότητά μας, και τα άλλα «ευγενή» χαρακτηριστικά μας.
Οι ιστορίες πάντως που αναφέρει στο 400 και πλέον σελίδων βιβλίο, είναι όλες μία και μία και μας φέρνουν να θυμόμαστε και μεις κάποιες παλιές δικές μας, αφού σχεδόν όλοι οι Έλληνες έχουμε βιώσει τα ίδια πράγματα, έχουμε κάνει τις ίδιες πλάκες, έχουμε υποστεί τα ίδια βασανιστήρια από τους κατακτητές.
Συγχαρητήρια κάπτα Αντώνη, και το νέο αυτό βιβλίο σου είναι ένα ακόμα διαμάντι, που πρέπει να διαβάσουν όλοι και κυρίως οι πατριώτες σου Γαλαξιδιώτες, Χηρόλακες και μη, ανεξαιρέτως γιατί θα μάθουν πολλά που ίσως έχουν βγεί από τη μνήμη τους. Η ιστορία είναι αυτή που μας κρατά ζωντανούς, είναι αυτή που κάνει τον Έλληνα να ξεχωρίζει. Είναι όμως πάντα Έλληνας και η φλόγα είναι μέσα του.
Βέβαια το αν ένας «Μήτρος» όπως αναφέρεις, από περιοχή που μόνο σε φωτογραφία έβλεπε θάλασσα, κατάφερε να γίνει πλοίαρχος και μάλιστα καλός, αυτό οφείλεται στην φύση μας που μας οδηγεί στη ναυτοσύνη, και δεν είναι λίγοι που διέπρεψαν και μάλιστα έγιναν και μεγάλοι δωρητές και ευεργέτες, ξεκινώντας από γίδια και οδήγησαν μεγαθήρια στην θάλασσα.