Μία ήτανε η Βέμπο

Στο σπίτι της ήταν. Εκείνο έβλεπε την οδό Πατησίων. Το Πολυτεχνείο. Βγήκε στο μπαλκόνι. Είδε το τανκ να ρίχνει την πόρτα. Κατέβηκε κι άνοιξε την πόρτα. Να μπουν στο σπίτι της όσοι περισσότεροι μπορούσαν. Όσοι περνούσαν εκείνη την ώρα από μπροστά. Τραυματισμένοι φοιτητές, τρομαγμένοι άνθρωποι. Έκανε το σπίτι της πρώτων βοηθειών. Η ασφάλεια το έμαθε. Φτάσανε στο κατώφλι της. Της χτύπησαν την πόρτα. Πρόλαβε, τους έκρυψε. Κι αρνήθηκε. Αρνήθηκε τα πάντα. Πως τους είχε δώσει άσυλο. Την πίστεψαν. Οι ασφαλίτες έφυγαν. Συνέχισε τη φροντίδα.