Κανατσέλης Γιάννης ποίημα “Φως”

φως

 

Πόσο σε ζήλεψα ζωή

και πόσο σε περίμενα

να μου ξυπνήσεις

όλα τα έσω κείμενα!

 

Να φέρεις πίσω

όσα στερήθηκα

που πολύ θέλησα

και δεν απαρνήθηκα.

 

Μυστικά φυλαγμένα

έμειναν να προσμένουν.

Πολλές αναμνήσεις

καρτερικά επιμένουν.

 

Τίποτα δεν έσβησε,

ο χρόνος τρέχει

η καρδιά αλώβητη

πάντα αντέχει.

 

Ένα φως διακρίνεται

στέλνει γαλήνη

απαλά απλώνεται

τις πληγές κλείνει.

 

Γιάννης Κανατσέλης