Οι νόμοι θέλουν υπερασπιστές
Πριν πολλά χρόνια σε ένα από τα πανεπιστήμια ένας καθηγητής Νομικής ρώτησε έναν φοιτητή: Πώς σε λένε;
Ο φοιτητής απάντησε, οπότε ο καθηγητής τον απέβαλε χωρίς λόγο.
Ο φοιτητής προσπάθησε να υπερασπιστεί τον εαυτό του χωρίς αποτέλεσμα, αλλά και όλοι οι φοιτητές στην αίθουσα σιώπησαν πλήρως. Έτσι ο καθηγητής, ανενόχλητος, τον έβγαλε από την αίθουσα διαλέξεων.
Ο φοιτητής βγήκε νιώθοντας αδικημένος.
Στη συνέχεια ξεκίνησε η διάλεξη και ο καθηγητής ρώτησε τους φοιτητές: Γιατί θεσπίστηκαν οι νόμοι; Ένας από τους φοιτητής είπε: Για τον έλεγχο της συμπεριφοράς των ανθρώπων. Ένας άλλος είπε: Για να εφαρμοστεί η πειθαρχία των ανθρώπων. Ένας τρίτος φοιτητής είπε: Για να μην καταπιέζουν οι ισχυροί τους αδύναμους.
Ο καθηγητής είπε: Ναι. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό.
Μια φοιτήτρια σήκωσε το χέρι της και απάντησε: Μέχρι να επιτευχθεί δικαιοσύνη.
Ο καθηγητής είπε: Ναι. Αυτή είναι η απάντηση. Για να επικρατήσει η δικαιοσύνη. Και τώρα. Ποιο είναι το νόημα της δικαιοσύνης; Ένας φοιτητής απάντησε: Έτσι ώστε να διατηρούνται τα δικαιώματα και να μην αδικείται κανείς.
Ο καθηγητής είπε: Τώρα απάντησες άφοβα και σωστά. Έκανα άδικο στον συνάδελφό σας όταν τον έβγαλα από την αίθουσα; Και είπαν όλοι: Ναι.
Ο καθηγητής είπε θυμωμένος: Τότε γιατί σιωπήσατε και δεν κάνατε τίποτα; Σε τι χρησιμεύουν οι νόμοι αν δεν έχουμε το θάρρος να τους εφαρμόσουμε; Εάν παραμείνουμε σιωπηλοί όταν κάποιος υποβάλλεται σε αδικία και δεν υπερασπιζόμαστε το δίκιο του, χάνουμε την ανθρωπιά μας, η ανθρωπιά είναι αδιαπραγμάτευτη.
Τότε ο καθηγητής τηλεφώνησε στον μαθητή που τον έδιωξε και του ζήτησε συγγνώμη μπροστά σε όλους τους φοιτητές, και είπε:
Αυτό είναι το μάθημά σας σήμερα και πρέπει να το πετύχετε στην κοινωνία σας όσο ζείτε.