Τσιμπιρλή Βίκυ
Άγνωστο χρώμα
Η αρχή,
κράτησε χρόνια,
πολλά χρόνια,
και παρέμεινε ως το τέλος αρχή!
Κάθε πρωί άρχιζε
και το βράδυ ξανάρχιζε,
απ’ την αρχή της αρχής!
Είναι που αναζητούσε ματαίως,
εκείνο το απροσδιόριστο “κάτι”,
που δεν είχε όνομα,
είχε όμως ταυτότητα…
Έμοιαζε πιο πολύ με χρώμα!
Το χρώμα της εμπιστοσύνης!
Το χρώμα της τρυφερότητας!
Το χρώμα της θαλπωρής!
Το χρώμα που θα σού ’λεγε:
-Να! Εδώ είναι το σπίτι σου!
-Έφτασες στην Ιθάκη!
Το Τέλος,
αντίθετα,
κράτησε λίγα δευτερόλεπτα,
όπως όλα τα πράγματα,
που δεν έχουν παρελθόν!
Ούτε καν,
μια δική τους αράδα στην ιστορία σου!
Τόσο όσο,
να βάλει κανείς την υπογραφή του,
στην θανατική σου ποινή…
Βίκυ Τσιμπιρλή