Από Οσία Μακρίνα σε Οσία Μαρία Αιγυπτία…Ομιλία π. Βασιλάκου στο «Ενορία εν Δράσει»

Ομιλία με θέμα «Από την Οσία Μακρίνα στην Οσία Μαρία την Αιγυπτία», πραγματοποίησε ο π. Σπυρίδων Βασιλάκος, κληρικός της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας, Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Βοιωτική Εκκλησία», στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου.

Της ομιλίας, που δόθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», προηγήθηκε Ιερά Παράκληση προς την Υπεραγία Θεοτόκο τη Βηματάρισσα.

Η ομιλία του π. Σπυρίδωνα ήταν αφιερωμένη σε δύο μεγάλες αγίες της Εκκλησίας, την αγία Μακρίνα, αδελφή του Μ. Βασιλείου και την αγία Μαρία την Αιγυπτία, μέσα από μία παράλληλη παρουσίαση του βίου των δύο αυτών μεγάλων προσωπικοτήτων.

Τον βίο της αγίας Μακρίνας διέσωσε ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, για τον οποίον η αγία προσευχήθηκε για να τον συναντήσει πριν την κοίμηση της. Γι’ αυτό και όταν τον είδε, ευχαρίστησε τον Θεό που έστειλε τον υπηρέτη Του, γιατί ήταν Επίσκοπος, στην δούλη Του κι έτσι η προσευχή της στον Χριστό, έγινε και πρόσκληση προς τον άγιο Γρηγόριο.

Αντιστοίχως, τον βίο της αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας, διέσωσε ο αββάς Ζωσιμάς. Ο αββάς Ζωσιμάς, είχε σύμφωνα με τον βιογράφο του άγιο Σωφρόνιο, άγρυπνο το μάτι της ψυχής του, που σημαίνει ότι η ψυχή του βρισκόταν πάντα σε μία πνευματική εγρήγορση.

Ενοχλημένος από τον λογισμό ότι ήταν τέλειος και έμπειρος στην πνευματική ζωή, αναχωρεί από το μοναστήρι και πηγαίνει στην έρημο. Ο Χριστός απαντά στην προσευχή του και του δείχνει ότι κανείς δεν είναι τέλειος, τέλειος είναι μόνο ο Θεός και ο μεγαλύτερος αγώνας του, βρίσκεται μπροστά του.

«Η αγάπη του Θεού, δέχεται ως καθαρότητα, όχι εκείνον που έφτασε στην αγιότητα, την τελειότητα και την καθαρότητα, αλλά αυτόν που αγωνίζεται για την καθαρότητα κι αυτόν που επιθυμεί την τελειότητα.

Αυτή είναι η αγάπη του Θεού, δέχεται την φιλότιμη προσπάθεια του ανθρώπου ως καθαρότητα και ως τελειότητα. Προς την τελειότητα οδεύει εκείνος που βλέπει τις ατέλειες του και παλεύει με αυτές.»

Ο Θεός στην ζωή του ανθρώπου, όπως τόνισε ο π. Σπυρίδων, είναι μια ηρωική έξοδος, μια υπέρβαση, για να του δείξει κάτι ανώτερο. Έτσι βγάζει τον αββά Ζωσιμά και τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης, για να δουν και να γνωρίσουν το κάτι άλλο και να το καταγράψουν, ώστε να παραδοθεί σ’ εμάς.

Έτσι μπαίνει σε αυτόν τον δρόμο ο άγιος Γρηγόριος, για να συναντήσει την πρόσκληση της προσευχής της αγίας Μακρίνας, και ο αββάς Ζωσιμάς, να συναντήσει την πρόκληση του λογισμού της τελειότητας. Ο ένας προσκαλείται, ο άλλος προκαλείται, αλλά αυτές οι προσκλήσεις και οι προκλήσεις είναι δρόμοι για να συναντήσουν μέσα στους ανθρώπους, τον ίδιο τον Θεό.

Και οι δύο αγίες, συνέχισε, είχαν υπερβεί την φύση τους, κι ενώ μέσα από τον δυναμισμό τους, την αγιότητα τους και την άσκηση τους, μπορεί να είχαν χάσει τα θηλυκά χαρακτηριστικά, αλλά όμως βρήκαν τον άνθρωπο, και στον άνθρωπο γίνεται η συνάντηση με τον Θεό.

Σταμάτης Μιχαλακόπουλος