“Εικονικές (sic) παραινέσεις”

Όπως τόχεις συνήθειο, στο τέλος του χρόνου κάνεις “ταμείο”.

Απορείς, πώς προκύπτει αυτό το πλεόνασμα!

Καημένε φίλε μου. Είναι αυτά που αμέλησες να κάνεις, συν αυτά που άφησες στην μέση. Δεν φταίει ο προϋπολογισμός σου! Και μη καμώνεσαι τον θλιμμένο.

Έχεις ξεπεράσει προ πολλού “το δις εξαμαρτείν…”. Χρόνια τώρα συμβαίνει το ίδιο. Πέφτεις έξω στις εκτιμήσεις. Τώρα θα μου πεις, εδώ έχεις πέσει έξω σε σοβαρότερες εκτιμήσεις, ο προϋπολογισμός σου μας μάρανε?!

Θυμάμαι παλιότερα τις αναλύσεις και τους υπολογισμούς σου για τον καπιταλισμό. Έλεγες ότι στηρίζεται σε ξυλοπόδαρα, ότι είναι λίγα τα ψωμιά του, ότι καταρρέει… Και φαντασιωνόσουν την “αλλαγή” με κείνο το τραγούδι του Ναζίμ Χικμέτ, “…η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει…”.

Πέρασαν χρόνια από τότε, πέρασαν ολυμπιάδες…, και ο καπιταλισμός συνεχίζει να καταβροχθίζει επαναστάσεις. Φίλε μου, ο καπιταλισμός δεν είναι το κάστρο της Ιεριχούς για να πέσει με τρομπέτες. Μην είσαι τόσο αφελής!

Μετά το πήγες αλλού, υποστήριζες την άποψη ότι, “…για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή…”. Ήθελα νάξερα, δεν κουράστηκες να λες ανοησίες; Δεν βλέπεις ότι τίποτε δεν σου βγαίνει; Μου κάκιωσες που έβαλα στην “διαπασών” τον Κεμάλ του Χατζηδάκι.

Ενοχλήθηκες που στο τέλος ομολογεί ότι, “…αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ”. Το βρήκες αντιδραστικό. Γιατί ρε συ, ψέμα είναι; Άνοιξε την τηλεόραση να δεις τί γίνεται. Πόλεμοι, αδικίες, φόνοι, βιασμοί, διαφθορά! Κι ο κόσμος, εκεί στον… κόσμο του! Δεν αλλάζει! Δοξάζει τα αφεντικά και τους δυνάστες του! Και συ όμως δεν λες ν’ αλλάξεις. Ήσουν και παραμένεις ο ίδιος.

Τις φθηνές δικαιολογίες σου, ότι έτσι σε ξέρουν όλοι, και έτσι σε έχουν αποδεχθεί, τις ακούω βερεσέ. Απλώς σε βολεύει η αδράνεια. Μη πειράξουμε τίποτε. Μη δυσαρεστήσουμε γνωστούς και φίλους. Φοβάσαι ακόμη και τα λίγα likes, και κάνεις προσεγμένες αναρτήσεις, μη τρωθεί το image σου.

Από την άλλη όμως παριστάνεις τον προοδευτικό,… επειδή μαθές ακούς επαναστατικά τραγούδια! Τόσο προοδευτικός, που ζητάς πολλά μόνο από τους άλλους, και περιμένεις την αλλαγή από τους γύρω σου.

Ο ίδιος όμως δεν κάνεις ούτε μια στοιχειώδη αυτοκριτική. Γιατί να την κάνεις άλλωστε! Εσύ ήσουν πάντα ο σωστός και οι άλλοι λάθος. Μάθε όμως φίλε μου, ότι δεν είσαι στο απυρόβλητο. Και συ κρίνεσαι όπως όλοι.

Η “αλλαγή”, όπως και κάθε ανατροπή που θα ήθελες απαιτεί θυσίες. Όταν δουν οι άλλοι σε σένα την “αλλαγή”, ίσως τότε τους παρακινήσεις για να σε μιμηθούν. “Αλλάζω”, αγαπητέ μου φίλε, σημαίνει βγαίνω από μέσα μου, γίνομαι παρατηρητής του εαυτού μου. Παρακολουθώ τα πράγματα έξω από μένα και δεν ταυτίζομαι μαζί τους. Κρίνω τις γύρω καταστάσεις από απόσταση.

Και κάτι ακόμα, λέγοντας “αλλαγή” μη πάει ο νους σου υποχρεωτικά στην επανάσταση. Ούτε σε κάποια εγωιστική εναντίωση. Η “αλλαγή” είναι ένα φαινόμενο που έχει επιτυχία όταν γίνεται σταδιακά.

Όλες οι αλλαγές που πέτυχαν έκαναν ένα βήμα μπρος και δύο βήματα πίσω. Είναι νομοτέλεια αυτό. Σκύψε λοιπόν μέσα σου. Δες τα ελαττώματά σου και τις αδυναμίες σου. Ψάξε τα δυνατά σου σημεία, και αυτή την αυτογνωσία κάντηνε προσωπικό σου κεφάλαιο.

Με αφετηρία εσένα τον ίδιο προχώρα. Έτσι θα έρθει η “αλλαγή”. Και σιγά σιγά θα αναπαραχθεί σε όλον τον κόσμο. Αν συμφωνείς θα μ’ έχεις σύντροφο και οδηγό σου. Γιατί δεν είμαι απλό είδωλο, είμαι η συνείδησή σου. Αν δεν συμφωνείς με όσα σου λέω, εξαφάνισέ με από τον καθρέπτη με τα ίδια σου τα χνώτα.

Νίκος Καρβουνάς