Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Η ΔΙΑΚΟΝΙΣΣΑ ΤΑΤΙΑΝΉ ΚΑΙ Η ΔΙΑΔΟΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΎ

ΤΣΑΚΑΝΙΚΑΟ Ιωάννης ο Βαπτιστής και Πρόδρομος είναι ο Άγιος Προφήτης του Χριστιανισμού. Με την διδασκαλία του προετοίμασε τον  κόσμον για να δεχθεί τον Μεσσία Χριστόν. Όταν ο Ιησούς έμαθε ότι τον συνέλαβαν, έφυγε από την Γαλιλαία και ήλθε στην Καπερναούμ. Το κήρυγμά Του ήταν κήρυγμα μετανοίας, διότι έλεγε: «Μετανοείτε, ήγγικε η βασιλεία των ουρανών». Πλήθη κόσμου Τον ακολουθούσαν, πίστεψαν και εντάχθηκαν στην Χριστιανική αδελφότητα. Η Εκκλησία ήταν η «Καινή κτίσις» (δηλ. η καινούρια κτίσις), διότι ο Κύριος με την διδασκαλίαν Του και τα θαύματά Του σαγήνευε και φώτισε τα πλήθη, γιατί στα λόγια Του έβρισκαν ανάπαυσιν οι πτωχοί, οι κουρασμένοι, οι δυστυχισμένοι, οι νέοι, οι ηλικιωμένοι.

Και όταν ήλθε η κατάλληλη στιγμή, ο Κύριος διάλεξε δώδεκα αφοσιωμένους ψαράδες, για να τον βοηθούν στο έργον Του. Δεν ήταν ούτε πλούσιοι, ούτε αριστοκράτες, ούτε είχαν ευγενή καταγωγήν. Επέλεξε εκείνους, που ο κόσμος περιφρονούσε, για να ντροπιάσει τους δυνατούς, που είχαν ισχυράν κοσμικήν επιρροήν.

Οι Απόστολοι λοιπόν ξεκίνησαν με ζήλον, με όρεξιν, διότι έβλεπαν ότι το έργο αυτό δεν ήταν ανθρώπινον, ήταν θέλημα Θεού, διαφορετικά θα γύριζαν στις βάρκες και στα δίχτυα τους. Ανέλαβαν  λοιπόν αυτό το έργον από τον Κύριον με πίστιν και δύναμιν, για να κατακτήσουν με τους πνευματικούς τους λόγους, όλον τον τότε γνωστόν κόσμον. Η εξάπλωσις του Χριστιανισμού από τους Αποστόλους, ήταν ένα συνεχές θαύμα.

Ο Μέγας Ναπολέων έλεγε χαρακτηριστικά «στον κόσμον υπάρχουν δύο δυνάμεις, το σπαθί και ο λόγος. Καθώς όμως περνά ο χρόνος, ο λόγος νικά το σπαθί». Ήταν 12 άσημοι ψαράδες, πτωχοί, περιφρονημένοι από τους ανθρώπους. Ο Κύριος αφού τους διαπαιδαγώγησε τρία χρόνια, τους έστειλε, σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους, ήταν όμως εφοδιασμένοι με την δύναμιν του Παρακλήτου Πνεύματος για να ιδρύσουν Εκκλησία. Και αυτούς διάλεξε για να καταντροπιάσουν τους σοφούς. Οι δώδεκα αυτοί πρώτοι μαθητές του Κυρίου, άρχισαν το δύσκολον αυτό έργον τους, διότι έπρεπε να πείσουν τους ειδωλολάτρες να εγκαταλείψουν την θρησκείαν τους, τα ήθη και έθιμά τους και το κυριότερον να αφήσουν την ελκυστικήν ζωήν της αμαρτίας. Έτσι έγιναν πνευματικοί αρχηγοί του Χριστιανισμού, διότι κάθε χάριν, που έχομε, δεν προέρχεται από εμάς, αλλά οφείλομεν το πάν εις τον Χριστόν.

Οι σοφοί της προχριστιανικής εκείνης εποχής, μιλούσαν με περιφρόνησιν για την νέαν θρησκείαν. (Α΄Κορινθίους α΄ 27).

Αφού οι Χριστιανοί αυξάνονταν συνεχώς εθέσπισαν τον θεσμόν των διακόνων, αλλά και των διακονισσών με ύψίστην αρμοδιότητα προκειμένου να έχουν και οι γυναίκες ουσιαστικήν συμμετοχή στην εκκλησιαστική ζωή. Βοηθούσαν ποικιλοτρόπως στις καθημερινές ανάγκες, διατροφής και στέγασις.

Μέσα στο πλήθος των μαρτύρων συγκαταλέγεται και η διακόνισσα και μάρτυς Τατιανή, η πάνσεμνος νύμφη και ένδοξος μάρτυς του Χριστού. Η Εκκλησία μας την τιμά και την εορτάζει, στις 12 Ιανουαρίου.

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟΝ ΤΗΣ

Ήταν από την Παλαιά Ρώμη, κόρη πλούσιου και επιφανούς πατρός, ο οποίος τρεις φορές εξελέγη Ύπατος. Ήταν όμως αφοσιωμένη στον Κύριον και ο διαρκής πνευματικός Της αγώνας, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, την παρακίνησαν να προσφέρει πλουσιοπάροχα τις υπηρεσίες της, ως διακόνισσα, διότι την εποχήν εκείνη, ο θεσμός των διακονισσών, οι οποίες αναλάμβαναν, όχι λειτουργικά καθήκοντα, που είχαν οι άνδρες, αλλά στο ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας, που αποτελούσε θεσμό της αρχαίας Χριστιανικής θρησκείας. Περιποιόταν ασθενείς, έδινε τρόφιμα σε πτωχούς, πεινασμένους, αναξιοπαθούντες, επισκεπτόταν τους φυλακισμένους. Βοηθούσε στα γεύματα αγάπης και  στο φαγητό.

Το θεάρεστο όμως έργον της, προκάλεσε το μίσος των ειδωλολατρών της Ρώμης. Όταν κηρύχθηκε διωγμός κατά των Χριστιανών, επί αυτοκράτορα Αλεξάνδρου Σεβήρου, βρήκαν ευκαιρία, φανατικοί ειδωλολάτρες, να καταγγείλουν στις ρωμαϊκές αρχές την Τατιανή ως χριστιανή. Επειδή όμως η σεμνή και ταπεινή κόρη ομολόγησε τον Χριστόν, οδηγήθη στον Βασιλέα και από εκεί οδηγήθη στον ναόν των ειδώλων, για να προσκυνήσει, αλλά, δια της προσευχής εγκρέμισε τα είδωλα με αποτέλεσμα οδηγηθεί στο μαρτύριον. Την χτυπούν αλύπητα, ξεσκίζουν το σώμα της, την κρεμούν, της κόβουν τα μαλλιά, όμως ακόμα αντέχει, τέλος την αποκεφαλίζουν και παίρνει το αθάνατο και αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.

Η Εκκλησία μας την τιμά και την εορτάζει, στις 12 Ιανουαρίου.

Αγαπητοί μου Αναγνώστες, η εκκλησία μας έχει αμέτρητον νέφος μαρτύρων, ας γίνονται παράδειγμα προς μίμησιν και την καινούρια χρονιά, να ζήσουμε μίαν ένθεον ζωή, γεμάτη αγάπη, καλοσύνη, ειρήνη, για να πορευόμαστε στην οδόν της σωτηρίας.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Mαρία Τσακανίκα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *