Λαουτάρης Εμμανουήλ

Ποιητής και Μούσα

 

Η Μούσα για τον ποιητή, είναι το ριζικό του

γλυκολαλιά της πέννας του, νότα μελωδική

που όταν το πεντάγραμμο του πόνου του αγγίξει,

όλα μετουσιώνονται σε Θεία μουσική.

 

Η Μούσα για τον ποιητή, είν’ στοχασμός και δάκρυ

μικρό ξωκλήσι απέριττο σε βράχο μακρινό,

ήλιος φεγγάρι, άνεμος, πουλί που από μια άκρη,

στέλνει στον πλάστη του σεμνά, τραγούδι ταπεινό.

 

Η Μούσα για τον ποιητή, πολύτιμο υφάδι

σε δάχτυλα επιδέξια, υφάντρας ζηλευτής,

ένα όνειρο ατέρμονο δίχως πρωΐ και βράδυ

κι αυτός, περιπλανώμενος μικρός πραματευτής.

 

Η Μούσα για τον ποιητή, παντοτινή ερωμένη,

μία αγάπη αιώνια, παρθένα διαλεχτή

αλλά και μάνα, και αδελφή, και κόρη παινεμένη,

με προίκα που κοινή θνητή ούτ’ έχει ονειρευτεί.

 

Με δίχως Μούσα σιωπώ, μ’ εκείνη αναστιέμαι.

Μ’ αυτήν πεθαίνει ο θάνατος, κι αρχίζει η ζωή,

ποιος ποιητής θα μπόραγε να ζούσε συλλογιέμαι

μονάχος του, δίχως αυτήν, χωρίς αναπνοή!

 

Εμμανουήλ Ι. Λαουτάρης

Από την ποιητική συλλογή

«Ζωγραφίζοντας με λέξεις»

Εκδόσεις Εριφύλη 2009