Κατράκης Πότης
Ένα σπουργίτι
Ένα σπουργίτι ήθελα
στην πλάση να ‘χα γίνει,
ανέμελα να πέταγα
στης συννεφιάς τη δίνη.
Την πλάση να χαιρόμουνα
με τα μικρά φτερά μου,
χωρίς σπουδές και βάσανα
να ‘χα την αρχοντιά μου.
Να κελαηδάω την αυγή
στου έρωτα τα κλώνια,
να μη μετρώ κάθε στιγμή
τις μέρες και τα χρόνια.
Με την αθώα μου καρδιά
και τη γλυκιά φωνή μου
να φόρτωνα απλόχερα
χρυσάφι στη ζωή μου.
Πότης Κατράκης