Η γέφυρα του Ρεμπέτη..και ο Σταθμός της ξενιτιάς

Έχετε ακούσει ποτέ για τη γέφυρα του Ρεμπέτη στη Δραπετσώνα; Τη λησμονημένη γέφυρα του Ρεμπέτη; Είναι η γέφυρα που χωρίζει τη Δραπετσώνα από τον Πειραιά!

Για να γίνει κάποιος ρεμπέτης, έλεγε ο Γιάννης Παπαϊωάννου, έπρεπε πρώτα να είχε περάσει από τη γέφυρα!

Όσοι δεν συμφωνούσαν με τον πολιτικό ή κοινωνικό κατεστημένο αποτελούσαν τους εκφραστές του Ρεμπέτικου!

Δίπλα όμως υπάρχει ο σιδηροδρομικός σταθμός του τραίνου που ήταν γνωστός ως «σταθμός της ξενιτιάς» αφού από εκεί έφευγαν οι μετανάστες στη Δυτική Ευρώπη!

Σε αυτήν την περιοχή εγκαταστάθηκαν στην αρχή πρόσφυγες από την Μικρά Ασία και τον Πόντο!

Ανατολικά πάνω από την Γέφυρα του Αγίου Διονυσίου δέσποζε ή κακόφημη περιοχή των Βούρλων!

Ουζερί, καφενεία, σουβλατζίδικα, μανάβικα, ξηροκαρπάδικα συμπλήρωναν τη συνοικία!

Κοιτάζοντας το σταθμό του τραίνου και περπατώντας δίπλα του έχεις την αίσθηση ότι ζεις σε μία άλλη εποχή! Στην εποχή του μεσαίωνα! Σκουριασμένες, ράγες να σου θυμίζουν την ιστορία της εποχής τους!

Και μετά προσπαθώ να κάνω εικόνα τα καραβάνια των μεταναστών που ξεκινούσαν από εκεί για μια καλύτερη τύχη !

Κλάματα, πίκρα, φιλιά αποχαιρετισμού, όνειρα..!

Ξενιτιά: Στείλε ουρανέ μου ένα πουλί! / Ένα χελιδονάκι! / Νά πάει στη μάνα υπομονή! / Δεμένη στο μαντήλι! / Προικιά στην αδελφούλα μου! / Και στην γειτονοπούλα μου, / γλυκό φιλί στα χείλη.

Αντώνης Μπενέτος