Κάραλη – Παπαδοπούλου..Ακριβή

Μια τσέπη όνειρα

Μια τσέπη όνειρα είσαι καλή μου

τα κουβαλάω κι είσαι δική μου.

Όνειρο είναι το παρελθόν

όνειρο είναι και το παρόν.

 

Όνειρο είναι η είδησή σου.

Όνειρο είναι κι η μορφή σου.

Όνειρο είναι πως θα σε δω

μα το ονειρεύομαι και το ποθώ.

 

Μια τσέπη όνειρα είσαι λοιπόν;

Τα κουβαλάω μεσ’ στο μυαλό.

Μα δεν τα αφήνω χάμω να πέσουν

τα όνειρά μου να μην πονέσουν.

 

Μόνο τα όνειρα σε σε με φέρνουν

μόνο τα όνειρα με ξαποσταίνουν.

Έτσι ονειρεύομαι μέρα και νύχτα

μάτια ορθάνοιχτα αλλά και κλείστα.

 

Δεν έχουν σύνορα τα όνειρά μου

για αυτό με φέρνουνε σε σε κυρά μου

και σένα φέρνουνε μικρή εδώ

σε ονειρεύομαι στο ξυπνητό.

 

Πως σ’ αγκαλιάζω, πως μ’ αγκαλιάζεις

γιατί το όνειρο έτσι προστάζει.

Σκλάβα κι αν έγινα στα όνειρά μου

δεν σε γιατρεύουνε όμως καρδιά μου.

 

Όσα κι αν εύχομαι κι αν ποθώ

θα μείνουν όνειρα στον παρελθόν.

Γιατί τα όνειρα, όνειρα μένουν

είναι απάτες γι’ αυτό πεθαίνουν.

 

Σκληρή η λέξη που έγραψα τώρα

ποιος ξέρει όμως ποιός είναι ο βόρας;

Είναι η αλήθεια, είναι τα όνειρα

γιατί είναι όλα τόσο παμπόνηρα

 

Ακριβή Κάραλη – Παπαδοπούλου