Κανατσέλης Γιάννης ποίημα “Το φιλότιμο”

Το φιλότιμο

 

Που ν’ απλώσεις

βλέμμα και χέρι;

Ποιόν να φωνάξεις

τις πληγές να δείξεις;

 

Σε ποια πόρτα

να στήσεις το κορμί

και το δίκιο σου

να έβρεις;

 

Δύσκολος ο δρόμος

που μόνη βαδίζεις

και το δάκρυ κυλά

αλμυρό και πικρό.

 

Ματωμένα προχωρούν

τα γυμνά σου πόδια

σε δάσος σκοτεινό

χωρίς ήλιου αχτίδα.

 

Μήτρα του κόσμου,

ταπεινή ψωροκώσταινα!

Το χαμένο φιλότιμο

του κόσμου κρατάς.

 

Γιάννης Κανατσέλης