«Μόνο εγώ, μόνο εγώ, / ποτέ δεν ήμουν πλοίο, / μήτε αερινό όνειρο, / μήτε πουλί σε αυτό, / ήρθα στον κόσμο με πλατύ / μέτωπο ορθό και λείο, / μόνο δυο στίχους μου / σκληρούς να πω και να χαθώ.»
Αθάνατε μεγάλε Χαλκιδαίε αετέ, πέταξες τόσο ψηλά, που είναι αδύνατο να σε φτάσουμε.