Μιχαήλ Κατσικάδη-Νίκη

Η Ελλάδα στο Λαβύρινθο

Στις φλογισμένες μελωδίες, των πελάγων σου, ταξίδεψα, σε μια σχεδία, θλιβερή.

Κι’ ήταν οξύς ο πόνος μου, στις ρίζες του κακού,

Σκιές οι θρήνοι σου, βογκούν.

Καθώς, Σωτήρες ψεύτικοι, τη μπλε σου αμφίεση,

παζάρεψαν, πολύ φτηνά.

Σ’ αυτήν τη νάρκη της φθοράς, η εθνική ζωή,

ελπίδα, λιώνει στη φωτιά.

Στης καθαρής σιγή σου, τον παράφορο λυγμό

και μέσα στο Λαβύρινθο.

Τις λυγμικής σου της ψυχής, τ’ άδολα τρίσβαθα,

ζητούν να ξεπουλήσουν.

Εσύ είσαι η μέθη μου, σιωπής αρχαίων όραμα,

στης Τέχνης τους μηδενιστές.

Ελλάδα αγέρωχη! Στου πέρατος το φως, αιχμή,

ενσάρκωση χιμαιρική.

Τι κι αν ανθούν τα κλέη σου,  μαχαίρια στην κορφή!..

Με  σθένος, στα ψηλά πετάς,

Ακούραστη συνείδηση, με πύρινα φτερά,

σ’ ολοκαύτωμα άχραντα.

Δίκοπο λάζο και νήμα. Ρέει στις φλέβες μου!…

 

Νίκη Μιχαήλ Κατσικάδη