Λαουτάρης Εμμανουήλ

Την ώρα του Εσπερινού

Την ώρα του Εσπερινού, γλυκά η μέρα γέρνει

και της ψυχής τα δάκρυα πονετικά τα παίρνει,

ροδόσταμο παρηγοριάς καλόχερα σταλάζει,

σε δρόμους περισυλλογής ο νους τις σκέψεις βάζει.

Την ώρα του Εσπερινού καμπάνες κι αγιοκέρια

αμίλητοι οι Άγιοι, με ευλογιά στα χέρια,

ξαλάφρωμα για τις καρδιές, ήρεμα σαν κοιτάνε

κι οι ζωντανοί με τους νεκρούς αντάμα προσκυνάνε.

Την ώρα του Εσπερινού, δίπλα μου είσαι πάλι

το νοιώθω κι ας μη σε κοιτώ, και με σκυφτό κεφάλι

ριγώ για τη μετάνοια, που αχνά βγαίνει απ’ τα χείλη,

δεήσου και για με μικρή, αγγελική μου φίλη.

Εμμανουήλ Ι. Λαουτάρης

Από την ποιητική συλλογή

«Ζωγραφίζοντας με λέξεις»