Μνήμες και σκέψεις “ας είν κι α”- Τί γράμμα είναι αυτό μπάρμπα Χρήστο;

– Το “ο”.

– Μπράβο.

– Κι αυτό ποιο γράμμα είναι.

– Πάλι το “ο”.

– Μπαρμπα Χρήστο δεν είπαμε ότι κολλώντας δεξιά από το “ο” ένα κατσουνάκι το λέμε “α”;

– Ας είν κι “α”, τί μι νοιάζ ιμένα (Ας είναι και “α”, τί με νοιάζει εμένα).

Ήταν ο διάλογος ενός ηλικιωμένου με τον δάσκαλο του χωριού.

Υπήρχαν πολλοί αναλφάβητοι τότε.

Η Πολιτεία καθιέρωσε νυκτερινά μαθήματα, και οι δάσκαλοι κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες να διδάξουν στον κόσμο, όσα περισσότερα μπορούσαν.

Πολλοί απ’ αυτούς αργότερα διάβαζαν και εφημερίδα στο καφενείο… Άλλοι το είχαν πάρει απόφαση να βάζουν την υπογραφή τους με έναν σταυρό.

Σε μας, που ήμασταν γνώστες του περιστατικού, (μυημένοι καλαμπουρτζίδες), έμεινε η έκφραση “ας είν κι α”, που την χρησιμοποιούσαμε, όταν κάτι δεν μας ενδιέφερε.

Είδα σήμερα έναν ηλικιωμένο ασθενή, και θυμήθηκα εκείνα τα Πέτρινα Χρόνια.

– Γιατρέ σε παρακολουθώ στο Facebook, με τα λουλούδια σου και τα κείμενά σου, είσαι υπέροχος.

– Σοβαρά; Έχετε λογαριασμό στο Fb;

– Βεβαίως, είμαστε και φίλοι.

Αιφνιδιάστηκα. Είναι εβδομήντα εννέα ετών και συμμετέχει ενεργά στα Δίκτυα Κοινωνικής Δικτύωσης. Έφτιαξε μόνος του την άυλη συνταγογράφηση, και τα νέα της ημέρας τα διαβάζει πρώτος στην οθόνη του τηλεφώνου του…

Του έδωσα συγχαρητήρια!

Τελειώνοντας με χαιρέτησε λέγοντας ότι περιμένει την επόμενη ανάρτησή μου. Ντράπηκα που δεν ήξερα ότι είμαστε φίλοι. Του υποσχέθηκα όμως να τα λέμε και διαδικτυακά.

Το δέχθηκε με μεγάλη χαρά. Και γω θα τηρήσω την υπόσχεσή μου.

Όταν ενθαρρύνεις κάποιον σ’ αυτό που κάνει, το προσδοκώμενο αποτέλεσμα είναι μεγαλύτερο. Ο συγκεκριμένος κύριος δεν είπε “ας είν κι α”, αντίθετα έδειξε ενδιαφέρον, και δεν έμεινε τεχνολογικά αναλφάβητος.

Οφείλω λοιπόν να τονώσω την αυτοπεποίθησή του, για να συνεχίσει να συμμετέχει στο σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Νίκος Καρβουνάς

Γιατρός Πνευμονολόγος