Μνήμες και σκέψεις

Όπως οι πιο πολλές οικογένειες των σιδηροδρομικών, έτσι και η οικογένεια του Μπάμπη έμενε στις “γραμμές”, εκεί γύρω από τον Σταθμό της Σκύδρας.

Κοντά του έμεναν επίσης ο Γιάννης ο Τασιός και ο Βάσος ο Τσιτλακίδης. Έτσι οι τρεις τους έγιναν φίλοι από πολύ μικρή ηλικία.

Εγώ τον Μπάμπη τον γνώρισα στο Γυμνάσιο. Καθόταν στο μπροστινό θρανίο από μένα. Ήταν ένα μικροκαμωμένο παιδί με πολύ χοντρά γυαλιά.

Όμως όσο υπολείπονταν σε σωματικά προσόντα, άλλο τόσο γίγαντας ήταν στα Μαθηματικά. Είχε έρωτα με την… Άλγεβρα, κι έτσι βρήκαμε τον κοινό μας παρονομαστή.

Στο Σχολείο τον αγαπούσαμε όλοι, και κρύβαμε όλοι μέσα μας μια επιπλέον στοργική διάθεση για τον Μπαμπίνο. Το ίδιο και οι καθηγητές.

Θυμάμαι στην Γυμναστική, δεν δυσφορούσε κανείς μας, αν συμμετείχε στην Ομάδα του ο Μπάμπης. Γιατί, μπορεί να ήταν μικρός το δέμας, ήταν όμως σκληρό καρύδι, μαχητής, με θέληση ατσάλι. Αυτήν την απαράμιλλη προσπάθεια που κατέβαλε βαθμολογούσε ο Γυμναστής, και του έβαζε καλό βαθμό.

Τον είδα ύστερα από χρόνια, σε μια συνάντηση των συμμαθητών και δεν τον γνώρισα. Λες και η εφηβεία του ξεκίνησε μετά το Γυμνάσιο. Είχε αντρωθεί εκ των υστέρων! Έμαθα ότι προηγήθηκε μια εγχείρηση καρδιάς, και αμέσως μετά πήρε τα πάνω του. Έγινε άλλος άνθρωπος. Όλοι το πρόσεξαν. Χαρακτηριστική ήταν η ατάκα του Γιάννη του Τασιού, “ρε σεις δεν σας φαίνεται ότι ο Μπάμπης ψήλωσε ξαφνικά;!”, και βάλαμε όλοι τα γέλια, μαζί και ο Μπάμπης, που είχε γίνει Μαθηματικός. Δούλευε σαν υπάλληλος στο ΙΚΑ Αριδαίας, και παράλληλα έκανε φροντιστήρια σε παιδιά.

Τα τελευταία χρόνια έγραφε. Έγραφε πολύ. Έβγαζε και ένα πολύ ενδιαφέρον περιοδικό, το “Λυχνάρι”, με δικά του έξοδα παρακαλώ!

Μου το έστελνε ανελλιπώς, και θαύμαζα την προσπάθειά του. Ήταν μια αξιόλογη πολιτιστική δραστηριότητα της περιοχής.

Πληροφορήθηκα ότι άφησε ένα τεράστιο αρχείο που μένει αναξιοποίητο!

Σαν αύριο, στην γιορτή του, θα μιλούσαμε! Πάντα κάτι καινούριο είχε να μου πει. Αχ μωρέ Μπάμπη!

Φαντάζομαι ότι και εκεί επάνω γράφεις. Και είμαι σίγουρος ότι το “Λυχνάρι” σου το ονόμασες “Αστέρι”. Ένα λαμπερό αστέρι που φωτίζει την μνήμη μας.

…σας θυμόμαστε όλους, και έχετε μαζευτεί πολλά παιδιά από την τάξη εκεί πάνω…

Νίκος Καρβουνάς

Ιατρός Πνευμονολόγος