Μπριλή Μαίρη

Αδιαφιλονίκητο νερό

 

Τώρα που ο ουρανός

στέρεψε στον ορίζοντα

και οι όρκοι μας μαράθηκαν,

πρέπει να φύγουμε.

Στην Πιστότητα των λόγων

με αδιαφιλονίκητο νερό

δύο νέους κήπους,

πρέπει να χτίσουμε

Άσε μόνο,

την λευκή κορδέλα

της παλιάς ανθοδέσμης

με χάδια να δένει

τους τοίχους που φύλαγαν.

Διψάνε για νερό οι όρκοι.

Να μην στέκουν σαν ξερά κορμιά

τα άδεια βάζα που γεμίζαμε άνθη.

 

Μαίρη Μπριλή

Από ποιητική συλλογή

«Ακριβό μου Μπλέ»