Η Ράκελ μιας άλλης, όμορφης εποχής…
Η Ράκελ Γουέλτς υπήρξε μια από τις πλέον “σέξυ” ηθοποιούς. Σε μια εποχή που η σιλικόνη δεν είχε ακόμη εισβάλει στα γυναικεία σώματα (κάποιες φορές, σε κάποια ανώτερα οικονομικώς στρώματα ακούγονταν ονόματα κάποιων ξένων πλαστικών χειρουργών) και τα χείλη και τα ζυγωματικά δεν άλλαζαν σχήμα και μέγεθος κάθε τόσο, ημείς, το “ισχυρόν φύλον” (τρομάρα μας) ονειρευόμασταν την γυναίκα των ονείρων μας στηριζόμενοι στα “μοντέλα” της Σοφία Λόρεν, της Τζίνα Λολομπρίντζιτα, της Βίρνα Λίζι, της Ούρσουλα Άντρες, της Μπριζίτ Μπαρντό.
Η Ράκελ Γουέλτς, είχε κάτι από όλα αυτά, αλλά στο πιο χυμώδες, στο πιο ατίθασο, στο πιο “σέξυ”, τέλος πάντων.
Βεβαίως, τα γούστα, οι καταστάσεις και τα μοντέλα έχουν πλέον αλλάξει. Μάλλον έχουν πάψει να υπάρχουν “πρότυπα” και στον χώρο της γυναικείας ομορφιάς επικρατεί μια (για πολλούς αναμενόμενη και ευχάριστη) αναρχία…
Η Ράκελ Γουέλτς, λοιπόν, συνδύαζε την εκρηκτικότητα, τις εξαιρετικές (για τα γούστα της εποχής) αναλογίες και ένα πρόσωπο που χαρακτηριζόταν από μια αυστηρή και δυσπρόσιτη ομορφιά.
Όπως και να το κάνουμε, οι σημερινές “σταρ” έχουν αλλάξει κατά πολύ τις απαιτούμενες προδιαγραφές. Αφήστε δε που κάποιες γίνονται αγνώριστες έπειτα από κάποια πλαστική επέμβαση! Είδα τις προάλλες μια συμπαθέστατη ηθοποιό και θεατρική συγγραφέα στην τηλεόραση και νόμιζα ότι είχε γίνει λάθος στο “κρόουλ” στο οποίο αναγραφόταν το όνομά της.
“ Η “τάδε” είναι;” ρώτησα έκπληκτος την γυναίκα μου. “Αυτή είναι, κύριε! Βλέπεις τί θαύματα κάνει το νυστέρι; Δώσε μου κι εμένα τα χιλιάρικα να δεις πώς γίνομαι” μου είπε. Της αντέτεινα ότι και αν τα είχα και της τα έδινα, θα τα ξόδευε όλα σε δώρα προς την εγγονή μας και συμφώνησε. Παραδέχθηκα, όμως ότι, πράγματι, το νυστέρι κάνει θαύματα! Και αμφιβάλλω αν την εν λόγω καλλιτέχνιδα την οποία εγώ δεν γνώρισα (και την οποία θαυμάζω) θα την γνώρισε ο σύντροφός της όταν γύρισε το μεσημέρι στο σπίτι! Προφανώς, θα ζήτησε συγγνώμη και θα είπε “καλά, πώς άνοιξα την πόρτα του σπιτιού σας με το δικό μου κλειδί;”…
“Δηλαδή πιστεύεις ότι με το να γίνεται μια γυναίκα αγνώριστη, νικήθηκε το γήρας και κατατροπώθηκε ο χρόνος;” ρώτησα την συμβία. “Όταν βρεις τα χρήματα που σου ζήτησα, θα σου απαντήσω” μου είπε και γελάσαμε.
Η Ρακελ Γουέλτς, λοιπόν, ήταν μια από τις τελευταίες “σταρ” του κινηματογράφου, που εισέδυσε στην φαντασία και την φαντασίωση των ανδρών, χωρίς να καταφύγει σε επεμβάσεις, αλλά και χωρίς “να τα βγάζει όλα στα φόρα”, όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια.
Ήταν εκπρόσωπος μια εποχής που η φαντασία (που οδηγούσε στην φαντασίωση) αφηνόταν ελεύθερη να ταξιδέψει, μέσα από μια αφίσα στον τοίχο ή μέσα από μια ταινία, που την έβλεπες δυο και τρεις φορές στον κινηματογράφο.
Δεν είμαι ρομαντικός. Απλώς, αναπολώ μια εποχή πιο “αυθεντική” και πιο “φυσιολογική”. Θα πείτε ότι με την πρόοδο της επιστήμης, είναι φυσικό ο ανθρωπος να παλεύσει για να νικήσει τον χρόνο. Τελικά, όμως, πάντα νικά εκείνος!
Δημήτρης Καπράνος