Ψυχανεμίσματα…
Η ανθρώπινη ζωή πέρασε στο περιθώριο
Ο μικρόψυχος άνθρωπος εύχεται συνήθως την αποτυχία του άλλου και χαίρεται με αυτό, αλλά και στην επιτυχία πάλι κάτι ξινό θα βρει να πει. Δυστυχώς η μικροψυχία επικρατεί στην εποχή μας με κάμποση κακία επίσης. Τη συναντάμε στην Κοινωνία αλλά και στην Πολιτική. Το επίπεδο γενικά της Κοινωνικής συμπεριφοράς από πάνω ως κάτω έχει κατέβει πολύ χαμηλά! Η Απόφαση του ΑΠ για τους πλειστηριασμούς βγήκε στο άψε σβήσε, πρωτοφανές στα χρονικά. Πανέτοιμα τα funds να προχωρήσουν σε πλειστηριασμούς.
Η πρώτη φουρνιά κόκκινων δανείων προέκυψε από τις περικοπές των εισοδημάτων, η δεύτερη από την ακρίβεια και η Τρίτη από την αύξηση της δόσης δανείου, λόγω της αύξησης των επιτοκίων και μάλιστα με εισοδήματα που εξακολουθούν να είναι μισά, ενώ το κόστος ζωής έχει τριπλασιασθεί… μιλάμε για λαβύρινθο πλέον κι αυτοί όλοι θέλουν να λένε πως είναι κοντά στον πολίτη. Κοντά στον πολίτη και τα προβλήματα του πώς; Κοντά στον πολίτη που εκείνοι οδήγησαν στην αδυναμία πληρωμών; Δίνοντας βοηθήματα που δε λύνουν κανένα πρόβλημα επί της ουσίας, απλώς τονωτικές ενέσεις για μεταχρονολόγηση του προβλήματος και εικονική ανακούφιση;
Τελικά ανταμοιβή για τους συνεπείς πολίτες που παρά τα 12 χρόνια κρίσης πληρώνουν κανονικά τα χρέη τους, όχι μόνο δεν υπάρχει αλλά τους ζορίζουμε κι από πάνω τώρα διπλασιάζοντας τους τα χρέη (βλ. αύξηση επιτοκίων δανείων) μέχρι να γίνουν κι αυτών τα χρέη κόκκινα. Κι έχουμε κολλήσει στο καλάθι λες και σώζεται η κατάσταση των τόσο άλλων μεγαλύτερων προβλημάτων της Κοινωνίας.
Φυσικά είναι κι αυτή η απάθεια που υπάρχει γύρω, άξια διερεύνησης. Αλλά αυτό που μας συμβαίνει είναι κάτι παρόμοιο με το να υποκύψεις σε έναν εκβιασμό, από εκεί και μετά δύσκολο να κάνεις πίσω και δύσκολο να αντισταθείς, γίνεσαι υποχείριο του εκβιαστή. Έτσι κι εμείς, μας άρπαξαν τόσα σε συνέχειες, ακόμα και αναδρομικά τα σάρωναν, επέβαλαν έξτρα χρεώσεις (φόρους), υποθήκευσαν το βιος μας και τις ζωές μας κι εμείς τι; Μείναμε θεατές της πτώσης μας, χωρίς καμιά αντίδραση, θεωρώντας πως θα μας δώσουν πίσω ότι μας πήραν και κάθε φορά ψηφίζουμε «σωτήρες» και λύκους να μας φυλάξουν, που δεν είναι άλλοι από αυτούς που μας αφαίρεσαν τη ζωή και την ελπίδα.
Άλλα τα συμφέροντα και άλλα τα δικαιώματα… δυστυχώς «οι άνθρωποι αγωνίζονται περισσότερο για τα συμφέροντα τους παρά για τα δικαιώματα τους» όπως είχε πει και ο Ναπολέων Βοναπάρτης. Και καταλήξαμε με απλωμένο το χέρι για βοηθήματα. Το εμείς δυστυχώς δεν το αγγίξαμε, μείναμε στο εγώ. Κι έτσι οι κάποτε νοικοκυραίοι κατάντησαν επαίτες! Ποδοπατήθηκε η αξιοπρέπεια τους και κανείς δεν ντρέπεται! Αντιθέτως έχουν την έπαρση πως όλα τα έχουν φροντίσει σωστά.
Δε μας φτάνουν τόσα που μας τρομάζουν και μας στενοχωρούν, μετά το δράμα των σεισμών σε Τουρκία και Συρία, έχουν βγει κάποιοι και μιλούν για σεισμό μεγάλο σε Ελλάδα και Κύπρο. Κάποιοι μάλιστα δίνουν και ημερομηνίες, π.χ. ένας Ολλανδός μιλούσε για τις 17 Φεβρουαρίου, παροτρύνοντας να έχουμε σακίδιο έτοιμο για παν ενδεχόμενο. Και να βγεις από το σπίτι να πας πού μέσα στην πόλη; Ας ευχόμαστε να μην μας βρει τέτοιο κακό, γιατί καλή η θεωρία και οι προειδοποιήσεις για σεισμό, αλλά η πράξη διαψεύδει.
Μεταξύ των άλλων και ο ιός ‘’ξεχάστηκε’’ από τον κόσμο, καμία προφύλαξη πλην ελαχίστων, μέχρι τη στιγμή που τους επισκέπτεται κάποιους, αλλά ευτυχώς είναι ήπια τα περισσότερα περιστατικά. Έχει κουραστεί ο κόσμος, 12 χρόνια τώρα από το κακό στο χειρότερο πάει η ζωή του και ας πάψει η καραμέλα πως όλη η Ευρώπη έχει κρίση, καθώς για την Ευρώπη μπορεί να ξεκίνησε εδώ κι ένα χρόνο, για τον Έλληνα ξεκίνησε από το 2010 και το εισόδημα του ουδεμία σχέση έχει με εισοδήματα άλλων Χωρών της ΕΕ. Φτάνει, αρκετά το μαστίγωμα στον πολίτη, δε νομίζετε;
Νίκη Άννα Παπουλάκου