Σκιαθίτης Γιάννης

Αλληλεγγύη

 

Καθήκον, υποχρέωση στον άνθρωπο

Διπλά να σταθείς όταν το χρειάζεται

Χωρίς να περιμένεις καμιά ανταμοιβή

Τον πόνο του να απαλύνει όταν

η μοίρα ή η ώρα η κακιά την πόρτα

του χτυπούν χωρίς συμπόνια καμιά

Τότε το ανάστημα του ο άνθρωπος

σηκώνει ψηλά, θεόρατος να γίνεται και

αυτόν στην Καπέλα Σιξτίνα να ακουμπά

Ο θεός το βράδυ με το χαμόγελο στα χείλη

περήφανος για το δημιούργημα του

Να αποκοιμάται ελαφριά, ευχαριστημένος

που τον έφτυσε στο στόμα, ζωή να του

δώσει χωρίς δεύτερη σκέψη καμιά

Έτσι πάντα θα αναβλύζει απ’ την ψυχή του

το καλό που σαν το γάργαρο νερό θα ψάχνει

Προορισμό της θάλασσας τον αφρό, και αυτό

με την σειρά του σαν την βροχή στην γη

να πέσει αφιλόκερδος, να πολλαπλασιαστεί

Ως αλληλέγγυος ο άνθρωπος μπροστά μπορεί

να πορευτεί οι κοινωνίες να αποκτήσουν

Δομή και συνοχή με το αβέβαιο για συνδρομή

 

Γιάννης Σκιαθίτης