Δημήτρης Μπούτος

Του χρόνου το φυτίλι

 

Για δες πως πέρασε ο καιρός

και γίναμε μεγάλοι

και τα χρονάκια πέταξαν

στου χρόνου το τσουβάλι.

 

Βάλαν φτερά τα νιάτα μας

και η ζωή είναι λίγη

κι ο χρόνος το κουβάρι μας

γρήγορα το τυλίγει.

 

Τώρα εγώ σε μια γωνιά

κάθομαι ευτυχισμένος

να βλέπω τα εγγόνια μου

στα όνειρα δοσμένος.

 

Αναπολώντας τα παλιά

τα όμορφα τα χρόνια

τότε που ήμασταν παιδιά

με τρύπια παντελόνια.

 

Μας μάζευε όλους η γιαγιά

στο τζάκι μας αράδα

και παραμύθια έλεγε

για την καλή νεράϊδα.

 

Εμείς όλοι κρεμόμασταν

απ’ της γιαγιάς τα χείλη

κι ο χρόνος πέρναγε γοργά

καίγοντας το φυτίλι.

 

Δημήτρης Μπούτος