Πλειστηριασμοί ένα νέο κοινωνικό πρόβλημα..Κάποιες σκέψεις λόγω επικαιρότητας.
Η αντιμετώπιση και η μεθόδευση για τη ρευστοποίηση των «κόκκινων δανείων» με τον τρόπο που κατά τεκμήριο εξυπηρετούσε τις Τράπεζες ήταν δεδομένο ότι θα οδηγούσε σε αδιέξοδο, αν και βέβαια οι τράπεζες ήταν αυτές που δημιούργησαν κατά μείζονα λόγο το πρόβλημα εξ αιτίας της υπερπροσφοράς χρήματος που αποτελούσε την 10ετία 2000-2010 την κύρια πολιτική τους.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες ήταν ηλίου φαεινότερο ότι το όλο πρόβλημα θα κατέληγε στη Δικαιοσύνη η οποία μοιραίως θα ελάμβανε την απόφασή της με βάση το υφιστάμενο πλέγμα των νόμων.
Εν όψει ενός ανατέλλοντος κοινωνικού προβλήματος η αντιμετώπισή του μόνο ΠΟΛΙΤΙΚΗ μπορεί να είναι άλλως η Ελληνική κοινωνία θα εισέλθει σε έναν πρωτόγνωρο φαύλο κύκλο με δυσμενείς συνέπειες.
Ήδη εν όψει της προεκλογικής περιόδου τα κόμματα άρχισαν να παίρνουν θέση και να εγκαλούν την κυβέρνηση να λάβει τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου να δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία για τους ιδιοκτήτες κατοικιών αλλά & για τους επαγγελματίες.
Ωστόσο στα πλαίσια λειτουργίας της χώρας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτή η δεύτερη ευκαιρία θα πρέπει να μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς περαιτέρω δημοσιονομική επιβάρυνση, ώστε να θέσει στο περιθώριο χωρίς κλυδωνισμούς το επεξεργασμένο από τις τράπεζες και τους δανειστές σχέδιο «ΗΡΑΚΛΗΣ» που είναι αλληλένδετο με τα κόκκινα δάνεια.
Κατά συνέπεια, αν υπάρξει Κρατική παρέμβαση υπό οποιαδήποτε Κυβέρνηση, η οποία θα επιχειρήσει να δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία στους «κόκκινους» δανειολήπτες, τα ποσά που είναι απαραίτητα για τις κρατικές εγγυήσεις που εξυπακούεται ότι δεν θα πρέπει να καταπέσουν, ώστε να εγγραφούν στο χρέος μπορεί α γίνει με τη χρήση των “PERP”. Δηλαδή των “perpetual bonds”.
Όπως είναι γνωστόν, τα perp είναι ομόλογα χωρίς ημερομηνία λήξης που τους επιτρέπεται να αντιμετωπίζονται ως ίδια κεφάλαια και όχι ως χρέος.
Ο εκδότης, δηλαδή ο εγγυητής των κόκκινων δανείων, θα πληρώνει κουπόνια για αιώνια ομόλογα και έτσι δεν χρειάζεται να εξαγορασθεί το κεφάλαιο.
Το κόστος των κουπονιών θα αντισταθμίζεται από είσπραξη (ενοικίων – δόσεων) από τον λήπτη της εγγύησης (κόκκινο δανειολήπτη) & έτσι δεν θα επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός.)
Έτσι κερδίζουν ο εγγυητής και ο λήπτης της εγγύησης και ζημιώνονται οι οι ηρακλειδείς των “funds” και θιασώτες των πλειστηριασμών, δηλαδή τα γραφεία παρασιτικών επαγγελμάτων και εισπρακτικών εταιριών.
Εφόσον αποφασισθεί κάτι σχετικό μπορεί να υλοποιηθεί από κρατικό οργανισμό πράγμα που κάτι ανάλογο επιχειρήθηκε το 1983 ( Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων) με την μετοχοποίηση των ληξιπροθέσμων δανείων των «προβληματικών» μονάδων που απετράπη αφενός η άμεση πτώχευση αυτών των μονάδων, αφετέρου η δημιουργία μιας Τραπεζικής κρίσης.
Δυστυχώς όμως οι εν συνεχεία κομματικές πρακτικές δεν απέτρεψαν την «εξαφάνιση» αυτών των Οικονομικών μονάδων.
Δημήτρης Ζακοντίνος
Οικονομολόγος
MSc stragetic & defence analyst