Σταυράκη Φραγκίσκη

Η μικρή μυγδαλιά

Γεννήθηκε μια αγάπη

κάτω απ’ τα φύλλα

μιας μικρής αμυγδαλιάς,

μικρά παιδιά κι εμείς

που στον κορμό της χαράζαμε

ονόματα, μικρές καρδιές

και άλλα τέτοια ονειρένια.

Κι ο κόσμος πόσο όμορφος

μας φάνταζε…

Κι η μυγδαλιά μεγάλωσε και τα κλαδιά της

ω, ξεράθηκαν κι αυτά…

Και το φεγγάρι κάθε βράδυ

την εμπαίζει που έτσι

στη χούφτα της κρατά πεισματικά

καρδούλες και ονόματα

να τα φυλάσσει απ’ το ξεροβόρι,

να τα ζεσταίνει απ’ το κρύο

του χειμώνα, να τα φωτίζει

στα σκοτάδια της ζωής,

να τα προβάλλει πάντα νέα,

πάντα δροσερά, πάντα ακμαία.

Κι ας γέρασε αυτή…

 

Φραγκίσκη Σταυράκη