Ω! ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΓΕΝΟΥ ΜΕΣΙΤΡΙΑ
Ο στίχος αυτός είναι από το μεγαλυνάριον, που ψάλλεται στην παράκληση και υμνεί την Παναγία, που μας αγαπά, σαν στοργική και πνευματική μητέρα. Σε Αυτήν σπεύδομε, όταν έχομεν ανάγκη και ζητούμε την βοήθειάν Της, να μεσολαβήσει στον Υιόν Της για εμάς. Η Παναγία για τον άνθρωπον είναι το καταφύγιον, η σκέπη, η παραμυθία, η ελπίδα, δεν απογοητεύει ποτέ κανέναν. Γι’ αυτό ο Υμνογράφος ψάλλει: «Την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι, Μήτηρ του Θεού, φύλαξόν με, υπό την σκέπην Σου».
Αν όμως η Παναγία και οι Άγιοι προσεύχονται για εμάς, ο Θεός δεν μας ακούει, αν εμείς δεν ζούμε, σύμφωνα με τα λόγια του Ευαγγελίου.
Οι μεγάλοι Υμνογράφοι, ύμνησαν την Παναγία, με τους ύμνους των και ο ωραιότερος όλων είναι ο «Ακάθιστος Ύμνος» με τα 145 «Χαίρε». Αυτά τα ωραιότατα «Χαίρε» προέρχονται από εκείνο το Χαίρε, που απηύθυνε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην Κεχαριτωμένη: «Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά Σου, ευλογημένη Συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου». (Λουκά 1,28).
Είναι ένα σπουδαίο ποίημα, που εγράφη προς τιμήν της Θεοτόκου, τον 6ον μ. Χ. αιώνα και ποιητής φαίνεται να είναι ο άγιος Ρωμανός ο Μελωδός, ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές όλων των εποχών. απευθύνει επαίνους, ευχαριστίες και προσευχές στην «Τιμιωτέραν των Χερουβείμ».
Ο Ύμνος περικλείει όλες τις βασικές διδασκαλίες της Ορθοδοξίας, την ενανθρώπισιν του Κυρίου, διά μέσου της Παναγίας και την σωτηρίαν των ανθρώπων.
Ο Μέγας Αθανάσιος λέγει: «Ο Θεός έγινε σαρκοφόρος (αυτός, που φέρει την σάρκα), ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει να γίνει πνευματοφόρος (αυτός που φέρει το Πνεύμα).
Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, στο βιβλίον του «Αόρατος Πόλεμος», γράφει για την Παναγία ότι είναι το μεθόριον (σύνορον) μεταξύ κτιστής και ακτίστου φύσεως».
Η Θεοτόκος είναι «η λαμπροφόρος αυγή», αυτή, που διώχνει το σκοτάδι της νύχτας και φέρνει στον κόσμον, τον αισθητόν ήλιον, τον ήλιον «της Δικαιοσύνης».
Η Παναγία Θεοτόκος, η μητέρα του Θεού, η ταπεινή κόρη της Ναζαρέτ υμνήθηκε και εγκωμιάστηκε, όσο κανένας άλλος άνθρωπος στην παγκόσμια ιστορία. Εκπληρώθηκε η προφητεία: «Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί». (Λουκά 1,48).
Στην εξαιρετικήν αυτήν προσωπικότητα, στην ωραιότερην ύπαρξιν, που πέρασε, ποτέ από την γη, αφιερώθηκαν, τα πιο γλυκύτατα και εκφραστικά τροπάρια. Η τιμή και η λατρεία του χριστιανικού κόσμου στην Μητέρα του Χριστού, έχει αποτυπωθεί στα λειτουργικά κείμενα και ιδιαίτερα στην υμνολογία των Θεομητορικών εορτών.
Οι Άγιοι Πατέρες είπαν, ότι η Παναγία δεν λέγεται Χριστοτόκος, διότι δεν εγέννησεν απλόν άνθρωπον, λέγεται Θεοτόκος, διότι από την στιγμήν της συλλήψεως, στην κοιλίαν Της, ενώθηκε η θεία και η ανθρώπινη φύσις του Χριστού σε ένα πρόσωπον, το πρόσωπον του Θεανθρώπου.
Μέσα στα άχραντα σπλάχνα Της ο Κύριος συνελήφθη, τράφηκε με το γάλα Της, δέχθηκε το χάδι και το φίλημά Της και όλη την μητρικήν Της στοργή. Με το να γεννήσει τον Κύριον, δεν του δάνεισε απλώς την σάρκα Της, αλλά οικοδόμησε με την σάρκα Της, την ανθρώπινην ύπαρξίν Του.
Οι Υμνογράφοι Την ύμνησαν και εξέφρασαν τον θαυμασμόν τους, για το υπερβάλον μεγαλείον Της. Η Εκκλησία την υμνεί ακαταπαύστως. Οι πιστοί Την επικαλούνται, διότι το ιερόν πρόσωπόν Της αποτελεί την βάσιν της δογματικής αληθείας, για την σάρκωσιν του Λόγου. Τα εγκώμια όμως είναι ανεπαρκή, με υλικές εκφράσεις ευγνωμοσύνης. Γι αυτό το μυστήριον της Θεοτόκου δεν εξετάζεται, αλλά εορτάζεται από την Εκκλησία πανηγυρικώς.
Η Παναγία έγινε όργανο της παγκόσμιας σωτηρίας, με την αποδοχή της συνεργασίας στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας και έγινε μητέρα του Χριστού. Είναι για όλον τον κόσμον πρότυπον μητέρας, μεσίτριας, παρηγορίτισσας όλων των πονεμένων. Οι πιστοί επικαλούνται την Παναγία με τόσα ονόματα, όσα και τα στόματα, που προσεύχονται σε Αυτήν. Δεν υπάρχει ιερή ακολουθία στην Εκκλησία, που να μην ψάλλονται ύμνοι προς τιμήν Της.
Σε κάθε ωδή των Κανόνων, το τελευταίο τροπάριον αφιερώνεται στην Παναγία. Η δε ενάτη ωδή, όλη είναι αφιερωμένη στο πρόσωπόν Της,
Απ όλα τα παραπάνω αποδεικνύεται, πόσο ριζωμένη βαθιά είναι η θεομητορική τιμή, στην Λατρεία της Εκκλησίας μας.
Αγαπητοί μου Αναγνώστες, ας υμνήσομε και ημείς την Θεομήτορα, που τιμήθηκε με την μοναδικήν ευλογίαν να γίνει μητέρα του Θεού, αλλά και μητέρα όλων των Χριστιανών «Χαίρε Άχραντε Θεοτόκε, ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών».
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ
Μαρία Τσακανίκα