Λαουτάρης Εμμανουήλ

Αν είχες νοιώσει…

Τα καλοκαίρια μου, μαζί κι οι Κυριακές,

μικρά χαμόγελα, που μάζευα για σένα,

χαρές που κέντησαν στη μνήμη κάποιο χθες

λίγες ελπίδες, τώρα άνθη μαραμένα.

 

Κι αν όλα φύγουν πριν τα νοιώσεις, τι μ’ αυτό;

Κάποτε θα ’σβηναν, θα χάνονταν μοιραία,

σκέψεις που κάνουν το σκοτάδι πιο φρικτό,

κι όμως, θα μπόραγε η ζωή να είν’ ωραία.

 

Τα καλοκαίρια μου, μαζί κι οι Κυριακές,

πώς να το ξέρω, που σε κόσμους άλλους ζούσες,

εγώ ταξίδευα σε άϋλες γραφές,

κι εσύ αδιάφορη, κάλλιο να με μισούσες.

 

Ήρθ’ ο Ιούνης, μεσημέρι Κυριακής,

πικρό παράπονο, μα έφυγε τρεχάτο,

ίσως να ένοιωσε πως το ποτήρι της ζωής,

θα το αδειάσω στάλα – στάλα, ως τον πάτο.

 

Εμμανουήλ Ι. Λαουτάρης

Από την ποιητική συλλογή

«Ζωγραφίζοντας με λέξεις»

Εκδόσεις Εριφύλη 2009