Σταθοπούλου Ελένη
Αγίασμα
ανυπεράσπιστη γυναίκα,
που την ψυχή σας ως μαστίγιο
οι λέξεις αυλακώνουν
και η αδιάφορη κακία την τσακίζει,
που το κορμί αβάσταχτο σημαδεύει
αγαπημένου κι οργισμένου χτύπημα,
που με λυγμούς απαρηγόρητους
τον πόνο με τον φόβο κρύβετε
σ’ αμπάρι σιωπηλής ντροπής,
της άδικης οργής και βίας μάρτυρες,
στο πάθος σας ευλαβικά προσπέφτω.
Αφήστε με τα δάκρυά σας να πιάσω,
αγίασμα και μύρο, να ράνω
τού κόσμου τ’ όνειρο στα πέρατα,
να ευωδιάσουν οι αγώνες
για της αγάπης τη νίκη
σ’ απάνθρωπους βιαστές!
Ελένη Σταθοπούλου